عوامل تربيت

يَآ أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبّكُمْ وَشِفَآءٌ لِّمَا فِى الصُّدُورِ وَهُدىً وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ‏

اى مردم! همانا از سوى پروردگارتان پند و اندرزى براى شما آمد كه مايه‏ى شفا براى آنچه در سينه‏هاى شماست

و هدايت و رحمتى براى مؤمنان است.

پيامبراكرم‏صلى الله عليه وآله فرمود: «اذا التبسَتْ عليكم الفِتن كالّيل المُظلم فعليكم بالقرآن فانّه شافع

مشفّع…» در هجوم فتنه‏هاى تيره و وحشتناك، به قرآن پناه بريد كه هم موعظه است، هم شفا، هم نور و هم

رحمت.

امام صادق‏عليه السلام فرمود: «شفاء لما فى الصّدور من الامراض الخواطر و مشبّهات الامور» قرآن، براى تمام

امراض روحى و شبهات و افكار شفاست.

گويا آيه اشاره به مراحل چهارگانه‏ى تربيت و تكامل دارد، يعنى:

الف: مرحله‏ى موعظه، نسبت به كارهاى ظاهرى. «موعظة من ربّكم»

ب: مرحله‏ى پاكسازى روح از رذايل. «شفاء لما فى الصّدور»

ج: مرحله‏ى راهيابى به سوى مقصود. «هدىً»

د: مرحله‏ى دريافت رحمت الهى. «رحمة للمؤمنين»

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.

وفاى به عهد

وفاى به عهد در تمام موارد زير لازم است:

الف) عهدى كه خداوند از طريق فطرت يا انبيا با انسان‏ها بسته است. «ألم أعهد اليكم يا بنى آدم…»

ب) عهدى كه انسان با خدا مى‏بندد. «و منهم من عاهد اللّه لئن آتانا من فضله…»

ج) عهدى كه انسان با مردم مى‏بندد. «و الموفون بعهدهم اذا عاهدوا…»

د) عهد رهبر با امّت و بالعكس. «الذين عاهدت منهم ثم ينقضون عهدهم»

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.

پرهيز از سخن لغو

1. مؤمن واقعى كسى است كه نه تنها به مجلس لغو نمى‏رود و به سخن لغو گوش نمى‏دهد، بلكه اگر كلام

بيهوده‏اى هم شنيد، عكس‏العمل نشان مى‏دهد. «و اذا سمعوا اللغو اعرضوا عنه»

2. يكى از نمونه‏هاى صبر، بى‏اعتنايى به لغو و اعراض از آن است. «صبروا - اعرضوا عنه»

3. اعراض از لغو در گفتن، شنيدن، ديدن و معاشرت، كمالى است كه در همه‏ى اديان الهى از آن ستايش شده

است. «سمعوا اللغو اعرضوا عنه» (آيه فوق در توصيف گروهى از اهل‏كتاب است.)

4. از شيوه‏هاى عمومى وساده‏ى نهى از منكر، اعراض از منكر است. «سمعوا… اعرضوا عنه» (لغو را با لغو پاسخ

نگوييم.)

5. انسان در برابر آنچه مى‏شنود، مسئول است. «سمعوا… اعرضوا»

6. قاطعيّت، صلابت و عدم سازش، نشانگر ايمان راسخ است. «لنا اعمالنا و لكم اعمالكم»

7. سود و زيان عمل هركس به خود او برمى‏گردد. «لنا اعمالنا و لكم اعمالكم»

8. اعراض، بايد كريمانه باشد. «اعرضوا… سلام عليكم»

9. اعراض بايد همراه هشدار به اهل لغو باشد. «اعرضوا… لانبتغى الجاهلين»

10. لغو، ميوه‏ى جهل و بيهوده‏گو، جاهل است. «لانبتغى الجاهلين»

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.

دورى از سخن و مجلس باطل

از ديدگاه اسلام، آهنگ‏هايى كه متناسب با مجالس فسق و فجور و گناه باشد و قواى شهوانى را تحريك نمايد،

حرام است، ولى اگر آهنگى مفاسد فوق را نداشت، مشهور فقها مى‏گويند: شنيدن آن مجاز است.

امام باقرعليه السلام فرمود: غنا، از جمله گناهانى است كه خداوند براى آن وعده‏ى آتش داده است، سپس اين

آيه را تلاوت فرمود: «و من النّاس من يشترى لهو الحديث…». بنابراين غنا، از گناهان كبيره است، زيرا گناه

كبيره به گناهى گفته مى‏شود كه در قرآن به آن وعده‏ى عذاب داده شده است.

در سوره‏ى حج مى‏خوانيم: «واجتنبوا قول الزّور»از سخن باطل دورى كنيد. امام صادق‏عليه السلام فرمود: مراد از

«قول زور» آوازه خوانى و غناست

از امام صادق و امام رضاعليهم السلام نيز نقل شده كه يكى از مصاديق «لهو الحديث» در سوره‏ى لقمان، غنا

مى‏باشد.

در روايات مى‏خوانيم:

* غنا، روح نفاق را پرورش مى‏دهد و فقر و بدبختى مى‏آورد.

* زنان آوازه‏خوان و كسى كه به آنها مزد مى‏دهد و كسى كه آن پول را مصرف مى‏كند، مورد لعنت قرار گرفته‏اند،

همان گونه كه آموزش زنان خواننده حرام است.

* خانه‏اى كه در آن غنا باشد، از مرگ و مصيبت دردناك در امان نيست، دعا در آن به اجابت نمى‏رسد و فرشتگان

وارد آن نمى‏شوند.

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.

مسئوليت انسان در برابر خانواده

در آيات متعدّدى از قرآن به رسالت انسان در برابر خانواده‏اش اشاره شده است، از جمله:

- «قوا انفسكم و اهليكم ناراً»

- «وأمر اهلك بالصلاة و اصطبر عليها»(2167) اهل خود را به نماز فرمان ده وبر آن پايدارى كن.

- «و انذر عشيرتك الاقربين»نزديك‏ترين بستگانت را هشدار ده.

- «يا بنىّ اقم الصلاة و أمر بالمعروف»(2169) فرزندم! نماز به پا دار و امر به معروف كن.

- «قل لازواجك و بناتك و نساء المومنين»اى پيامبر! به زنان و دختران خود و سپس زنان مؤمنان بگو…

- «ان الخاسرين الّذين خسروا انفسهم و اهليهم يوم القيامة»زيانكاران واقعى كسانى هستند كه خود و

خانواده‏شان در قيامت باخته‏اند.

- «انّا كنّا فى اهلنا مشفقين»مردان خدا در مورد خانواده‏شان دغدغه دارند و بى تفاوت نيستند.

- «و كان يأمر اهله بالصلاة»پيامبر، همواره خانواده‏اش را به نماز سفارش مى‏كرد.

در روايات نيز توجّه بسيارى به اين موضوع شده كه چند نمونه‏اى ذكر مى‏شود:

- امام على‏عليه السلام مى‏فرمايد: «علّموا انفسكم و اهليكم الخير و ادّبوهم»به خود و خانواده‏تان خير بياموزيد و

آنان را ادب كنيد.

- پيامبر اكرم‏صلى الله عليه وآله فرمودند: «كلّكم راع و كلكم مسئول عن رعيّته… الرجل راع على اهل بيته…

فالمرئة راعية على اهل بيت بعلها و ولده» همه شما نسبت به زير دست خود مسئول هستيد. مرد، مسئول

خانواده‏اش؛ زن، مسئول شوهر و فرزندش است.

- پيامبر اسلام‏صلى الله عليه وآله مى‏فرمايد: «مرّوا صبيانكم بالصلاة اذا بلغوا سبع سنين واضربوهم على تركها

اذا بلغوا تسعاً و فرقوا بينهم فى المضاجع اذا بلغوا عشرا»همين كه فرزندتان به هفت سالگى رسيد، آنان

را به نماز فرمان دهيد و همين كه نه ساله شدند، سخت‏گيرى تا مرز تنبيه بدنى مانعى ندارد و بستر و رختخواب

آنان را در ده سالگى جدا كنيد.

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.