از ديدگاه اسلام، آهنگ‏هايى كه متناسب با مجالس فسق و فجور و گناه باشد و قواى شهوانى را تحريك نمايد،

حرام است، ولى اگر آهنگى مفاسد فوق را نداشت، مشهور فقها مى‏گويند: شنيدن آن مجاز است.

امام باقرعليه السلام فرمود: غنا، از جمله گناهانى است كه خداوند براى آن وعده‏ى آتش داده است، سپس اين

آيه را تلاوت فرمود: «و من النّاس من يشترى لهو الحديث…». بنابراين غنا، از گناهان كبيره است، زيرا گناه

كبيره به گناهى گفته مى‏شود كه در قرآن به آن وعده‏ى عذاب داده شده است.

در سوره‏ى حج مى‏خوانيم: «واجتنبوا قول الزّور»از سخن باطل دورى كنيد. امام صادق‏عليه السلام فرمود: مراد از

«قول زور» آوازه خوانى و غناست

از امام صادق و امام رضاعليهم السلام نيز نقل شده كه يكى از مصاديق «لهو الحديث» در سوره‏ى لقمان، غنا

مى‏باشد.

در روايات مى‏خوانيم:

* غنا، روح نفاق را پرورش مى‏دهد و فقر و بدبختى مى‏آورد.

* زنان آوازه‏خوان و كسى كه به آنها مزد مى‏دهد و كسى كه آن پول را مصرف مى‏كند، مورد لعنت قرار گرفته‏اند،

همان گونه كه آموزش زنان خواننده حرام است.

* خانه‏اى كه در آن غنا باشد، از مرگ و مصيبت دردناك در امان نيست، دعا در آن به اجابت نمى‏رسد و فرشتگان

وارد آن نمى‏شوند.