در آيات متعدّدى از قرآن به رسالت انسان در برابر خانواده‏اش اشاره شده است، از جمله:

- «قوا انفسكم و اهليكم ناراً»

- «وأمر اهلك بالصلاة و اصطبر عليها»(2167) اهل خود را به نماز فرمان ده وبر آن پايدارى كن.

- «و انذر عشيرتك الاقربين»نزديك‏ترين بستگانت را هشدار ده.

- «يا بنىّ اقم الصلاة و أمر بالمعروف»(2169) فرزندم! نماز به پا دار و امر به معروف كن.

- «قل لازواجك و بناتك و نساء المومنين»اى پيامبر! به زنان و دختران خود و سپس زنان مؤمنان بگو…

- «ان الخاسرين الّذين خسروا انفسهم و اهليهم يوم القيامة»زيانكاران واقعى كسانى هستند كه خود و

خانواده‏شان در قيامت باخته‏اند.

- «انّا كنّا فى اهلنا مشفقين»مردان خدا در مورد خانواده‏شان دغدغه دارند و بى تفاوت نيستند.

- «و كان يأمر اهله بالصلاة»پيامبر، همواره خانواده‏اش را به نماز سفارش مى‏كرد.

در روايات نيز توجّه بسيارى به اين موضوع شده كه چند نمونه‏اى ذكر مى‏شود:

- امام على‏عليه السلام مى‏فرمايد: «علّموا انفسكم و اهليكم الخير و ادّبوهم»به خود و خانواده‏تان خير بياموزيد و

آنان را ادب كنيد.

- پيامبر اكرم‏صلى الله عليه وآله فرمودند: «كلّكم راع و كلكم مسئول عن رعيّته… الرجل راع على اهل بيته…

فالمرئة راعية على اهل بيت بعلها و ولده» همه شما نسبت به زير دست خود مسئول هستيد. مرد، مسئول

خانواده‏اش؛ زن، مسئول شوهر و فرزندش است.

- پيامبر اسلام‏صلى الله عليه وآله مى‏فرمايد: «مرّوا صبيانكم بالصلاة اذا بلغوا سبع سنين واضربوهم على تركها

اذا بلغوا تسعاً و فرقوا بينهم فى المضاجع اذا بلغوا عشرا»همين كه فرزندتان به هفت سالگى رسيد، آنان

را به نماز فرمان دهيد و همين كه نه ساله شدند، سخت‏گيرى تا مرز تنبيه بدنى مانعى ندارد و بستر و رختخواب

آنان را در ده سالگى جدا كنيد.