به طور طبیعی، پسر از پدر و دختر از مادر الگو می‏گیرد؛ اما به دو دلیل، نقش مادر بیشتر است:

رابطه‏ ی عاطفی فرزند (چه دختر و چه پسر) با مادر، از رابطه با پدر افزون‏ تر است؛

کودک (چه دختر و چه پسر) بیشترین زمان دوران کودکی را با مادر صرف می‏کند.

براساس یک محاسبه، کودک از لحظهٔ تولد تا پایان دوران کودکی (12 سالگی) 95 هزار ساعت زندگی می‏کند. از این 95 هزار ساعت، 5 هزار ساعت در مدرسه و 5 هزار ساعت دیگر در کوچه و محله (غیر خانه و مدرسه) است و بقیه، یعنی 85 هزار ساعت دیگر را مستقیم یا غیر مستقیم در دامان مادر به سر می‏ برد؛ بنابراین، نقش مادر، مهم‏تر است.1

تربیت و عواطف اجتماعی به عنوان مهمترین ویژگی‌های نظام انسانی از خانواده نشات می‌گیرد و توجه به نقش محوری زن به عنوان محور عاطفه و تربیت و نقش محوری مرد در امر تربیت و تامین معیشت و اداره زندگی، امری ضروری است.

در محیط خانه و اجتماع برجسته ترین نقش ، نقش تربیتی مادر است ،اهمیت این نقش از آن جا روشن می شود که ،کودک نخستین بار در آغوش مادر قرار می گیرد و آداب و رسوم اجتماعی را از او می آموزد. اینجاست که نقش تربیتی مادر بعنوان اصلی ترین کانون تربیت خود را نشان داده و باید به دقت مورد تجزیه و تحلیل گردد .2

امام خمینی (قدس سره) به حق گفته اند که، از دامن زن مرد به معراج می رود.

پیامبر مکّرم اسلام (ص) می فرمایند :

« الجنة تحت اقدام الامّهات » 3

در مضمون این روایت دو مطلب وجود دارد.

۱- جایگاه و عظمت مادر در پیشگاه الهی

۲- نقش تربیتی مادر

پس مادران عزیز باید با دقت و مطالعه بیشتری با فرزندان دلبند خود روبرو شوند.