مدرسه علمیه زینبیه ایوان

شهید مصطفی چمران :امام زمان بسم الله الرحمن الرحیم در میان ما حاضر است و در میان ما زندگی می کند. او ما را می بیند، ولی ما از دیدنش محروم هستیم. ماییم که قلب و روحمان از بار گناهان پوشیده شده و قادر نیستیم وجود مبارکش را درک کنیم او از ما غیبت نکرده است، ماییم که از او غیبت کرده ایم.

شهید سیف الله رحیمی: از مردم می خواهم که امام را تنها نگذارند و همیشه در صحنه باشند و سعی کنند به دنبال راه خیر بروند و کاری کنند که امام زمان از آنها راضی باشد.

شهید عبدالرضا فرخ روز: توصیه ای که من دارم این است که شبانه روز دعا کنید تا صاحب اصلی ما، امام زمان بسم الله الرحمن الرحیم، در ظهورش تعجیل کند و به داد ما مسلمانان برسد.

شهید مصطفی احمدی:ای معلمان! شما مسئولیت بزرگی برگردن دارید. آینده انقلاب را در نظر بگیرید و از هیچ کوششی دریغ نکنید و چنان اسلام و قرآن را در مدارس پیاده کنید تا امام زمان بسم الله الرحمن الرحیم از شما خشنود گردد. شهید عبدالمحمد اردی زاده از دوستانم که به دانشگاه راه پیدا کرده اند، تقاضا می کنم که کمر خدمت به ضعیفان و محرومان ببندند و در راه پیشرفت مملکت، سعی و کوشش فراوان کنند؛ چرا که کشور را باید برای ظهور امام زمان بسم الله الرحمن الرحیم آماده کنیم.

شهید احمد عصاره شوشتری:ای ملت شهید پرور ایران! شما چه سعادتی پیدا کرده اید که خداوند متعال، مسئولیت هموار کردن راه حضرت مهدی بسم الله الرحمن الرحیم و آماده کردن (دنیا) برای ظهور او را بر عهده شما گذاشته است. باشد که با پیروی از رهبر عزیزمان، از عهده این مسئولیت سنگین، خوب برآییم و در برابر خدا رو سفید باشیم.

گوشه ای از وصیتنامه شهید جهان آرا
انقلاب، بیش از هرچیز، برای ما یک ابتلای الهی و یک آزمایش تاریخی و اجتماعی است و در جریان این ابتلا، باید رنج، محرومیت، مصائب و ناملایمات را با آغوش باز بپذیریم و در برابر آشوب ها و فتنه ها، با خلوص و شهامت بایستیم و از طولانی شدن این ابتلا و افزایش سختی ها و ناملایمات نهراسیم؛ زیرا علاوه بر این که خود را از قید آلودگی های شرک آلود و وابستگی ها، پاک و خالص می کنیم، انقلابمان و حرکت امت شهیدپرور، عمیق تر و استوارتر می شود و از انحراف و شکست، مصون می ماند.
بارپروردگارا! ای رب العالمین! ای غیاث المستغیثین و ای حبیب قلوب الصادقین! تو را شکر می کنم که شربت شهادت، این گونه راه رسیدن انسان به خودت را به من، بنده فقیر و حقیر و گناهکار خود، ارزانی داشتی. خداوندا! تو خود شاهدی که من این آزادی را با گذراندن تمام وقت و هستی خویش ارج نهادم. با تمام دردها و رنج هایی که بعد از انقلاب بر جانم وارد شد، صبر و شکیبایی کردم. ولی این را می دانم که این سران تازه به دوران رسیده، نعمت آزادی را درک نکرده اند، چون دربند نبوده اند یا در گوشه های تریاهای پاریس، لندن و هامبورگ بوده اند و یا در.. ..
و تو ای امامم! ای که به اندازه تمام قرن ها، سختی و رنج کشیدی از دست این نابخردان همه چیزدان! لحظه لحظه این زندگی بر تو هم چون نوح، موسی و عیسی و محمدt گذشت. ولی تو ای امام و ای عصاره تاریخ! بدان که با حرکتت، حرکت اسلام را در تاریخ جدید، شروع کردی و آزادی مستضعفان جهان را تضمین کردی. ولی ای امام، کیست که این همه رنج و درد تو را درک کند؟! کیست که دریابد لحظه ای کوتاهی از این حرکت به هر عنوان، خیانتی به تاریخ انسانیت و همه انسان های حاضر و آینده تاریخ می باشد؟

ای امام! درد تو را جوانان درک می کنند؛ اینان که از مال دنیا، فقط و فقط رهبری تو را دارند و جان خویش را برای هدفت ـ که اسلام است ـ فدا می کنند.

ای امام! تا لحظه ای که خون در رگ های ما جوانان پاک اسلام، وجود دارد، لحظه ای نمی گذاریم که خط پیامبرگونه تو ـ که به خط انبیا و اولیا وصل است به انحراف کشیده شود.

عصر بود که از شناسایی آمد.
انگار با خاک حمام کرده بود.
از غذا پرسید.
نداشتیم یک از بچه ها تندی رفت ، از نزدیکی شهر چند سیخ کوبیده گرفت .

کباب ها را که دید ، گقت : این چیه ؟
بشقاب را زد کنار و گفت: هرچی بسیجی ها خوردن ، از همون بیار. نیست، نون خشک بیار…

ای رزمنده قرار بود *راهت* ر ا ادامه دهیم ….

اما ببخش مرا که قدری املایم ضعیف است….

ومن اکنون *راحت* را ادامه میدهم…

ای فرزندان آسمانی!

ای گمنامان زمین

شما ذخیره های پایان ناپذیر انقلابید.

هیچگاه از ارزشتان کاسته نمیشود.