اگر می خواستم ، دنیا و آخرت را برای کسی ترسیم کنم ، مثالی از دنیای مجاز برایش می آوردم.
.
می گفتم که اینجا( #مجازنآباد ) همان جایی هست که کسی به یاد کسی نخواهد بود و نخواهد ماند .
می گفتم اگر به خیالت فعالِ این فضا هستی… #مدتی_نباش…مدتی حرف نزن… چند وقت، علائمی ، نشان مده …
.
یک روز ، سه روز ، یک هفته و دو هفته و یک ماه ، دیگر حتی کسی نیست که بگوید ،یادت بخیر!
نبودنت ، در این دنیای پر از سرگرمی و #حرف_های_رنگارنگ ، عادی می شود …
همانگونه که بودنت ، برایشان #عادی است، همان زمان هایی که منتظرند سر یک ساعت مشخص باشی ، حرفی ، حدیثی چیزی بگویی و بروی ، و آنها هم هرکدام یک ”به به” تحویلت دهند و بعد #فراموش_کنند ، چه گفتی ، چه خواستی!
هدف چه بود ، مسیر کجا بود !(تازه اگر هدف ، دلبری و دل شکستن ، آه و حسرت دیگران را ، در آوردن نباشد!)
همان طور که این متن هم
فراموش خواهد شد!
.
از من می پرسی؟
دنیا را جدی نگیر ، فضای مجازی که دیگر جای خود دارد !
اینجا(دنیا) جنس آدم هایش همان آدم های مجاز هستند ، اما فراموش کارتر و شکننده تر…
.
قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الْأَرْ‌ضِ عَدَدَ سِنِینَ
(خداوند) می گوید: شما چند سال در زمین درنگ کرده اید؟
قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ
می گویند: #یک_روز یا #پاره‌ای از یک روز!
112/113/مومنون
.
یک روز هرجا که باشیم
فراموش می شویم…
بهتر است تا فرصت هست
خودمان برای آخرت خودمان
تلاش کنیم که فردا
هیچکس نیست… هیچکس !
.
#فرصت_عمر #فرصت_جوانی!

سعی کنید #شهید بشید …
شهید …