پیامبر اعظم(ص)

«هیچ فقری بالاتر از جهل و هیچ مالی با ارزش تر از عقل نیست».1

«محبوب ترینِ مردم نزد خداوند متعال کسی است که به حال مردم سودمندتر باشد».2

امام علی(ع)

«نشستن و برخاستن رسول خدا(ص) با یاد خدا بود. در مجالس جای خاصی نمی نشست و از این کار نهی می کرد. هر گاه به جمعی می پیوست, هر جا که خالی بود، می نشست و به این کار نیز دستور می داد».3

«رسول خدا(ص) همواره خوش رو, خوش خو و نرم [گفتار] بود و خشن و درشت خوی نبود».4

«آن حضرت [پیامبر] هرگز کسی را نکوهش نمی کرد, و در پی لغزش ها و عیوب و اسرار دیگران نبود و سخن نمی گفت مگر آنجا که امید ثواب داشت».5

«پیامبر اسلام(ص), وقتی به خانه خویش می رفت، اوقاتش را سه قسمت می کرد: بخشی برای خدای متعال, بخشی مخصوص خانواده و بخشی برای کارهای شخصی خود».6

«پیامبر خدا(ص) از همه مردم بخشنده تر, با جرئت تر, راستگوتر, وفادارتر, خوش اخلاق تر و نیکو رفتارتر بود».7

«وقتی آتش جنگ برافروخته می شد و دو لشکر به هم می رسیدند, همه ما به پیامبر اسلام پناهنده می شدیم و کسی نبود که از آن حضرت به دشمن نزدیک تر باشد».8

امام صادق(ع)

«رسول خدا(ص) نگاه هایش را میان اصحابش تقسیم می کرد و به همگان یکسان می نگریست».