به یاد کربلا دل ها غمین استدلا خون گریه کن چون اربعین است

مرام شیعه در خون ریشه داردنگهبانی ز خطّ خون چنین است

* * *

کدامین برگ دفتر عشق خونین کربلای حسینی را ورق زنیم، تا تجلی حماسه ها، روح و روان مان را حیاتی تازه بخشد؟

کدامین صفحه از کتاب سرخ عاشورا و تاریخ کربلا را از نظر بگذرانیم، تا تلألؤ معجزه ها، دیدگان جان مان را نور و صفا دهد؟

«اربعین»، آینه باز تابنده آن حماسه ها و باورهاست.

مگر می توان در جای جای این دفتر خونین و تاریخ زرین، جز حماسه و کرامت یافت؟

هر قدم و هر عمل حسین بن علی و یاران او و وارثان راهش و پیام رسانان خونش، حماسه ای ماندگار است.

«حسین»، معلم حماسه و آموزگار سروری و اسوه خداجویی و شهادت طلبی است.

کربلای او جلوه گاه حقیقت است،

و اربعین او، بازگشایی همان کتاب جاوید، که سطر سطرش بیدارگر و الهام بخش است.

چهل روز از شهادت سالار شهیدان و آن حماسه ماندگار می گذرد، حماسه پیروزی خون بر شمشیر!

چهل روز است که «حسین» و «عاشورا» و «کربلا» با یک تلاقی مقدس، خون حیات و آزادگی و حریت و مردانگی را در رگ های امت دوانده و دفاع از فضیلت و انسانیت و حق را در تابلویی به عظمت تاریخ نگاشته است.

چهل روز از تأسیس دانشگاهی می گذرد که امام حسین(ع) در کلاس های گوناگون آن، تمامی درس های الهی و انسانی را برای آینده تاریخ بیان کرده است و نسل های بشری را در همه ادوار، به آموختن آن درس ها فرا خوانده است.

اگر در ایران اسلامی، امتی در سایه هدایت های ولایت، قد برافراشت و درس ها و پیام های عاشورا را به صحنه آورد، لبیک گویی به فراخوان حسینی بود.

اگر در انقلاب ملت ما «اربعین در اربعین» پدید آمد و موج خون ها را به ساحل بیداری همگانی رساند، باز هم درسی از آن «عاشورا» و «اربعین» بود که در پی شهادت حسین بن علی(ع) راهی پیش پای انسان های آزاده گشود.

جهاد حضرت سجاد و زینببیان خطبه های آتشین است

قیام کربلا تا صبح محشرسراسر درس بهر مسلمین است

و تاریخ پر از خون و شهادتسراسر اربعین در اربعین است

آری، «اربعین حسینی»، آینه تمام نمای رشادت ها و فداکاری هایی است که در «عاشورای حسینی» رخ داد.

اگر عاشورا، معمار اشک را به آینه کاری رواق چشم ها فرستاد،

اگر کربلا، معبری از خون و حماسه سر راه بیداران و بیدارگران کشور،

اگر «خون»، سلاحی برتر از شمشیر گشت،

«اربعین» تکرار آن سازندگی و معبرسازی و شهادت طلبی است.

اربعین، نگاهی مجدد به «عاشورا» است و مروری دوباره بر مضامین بلند خطبه های آتشین عقیله بنی هاشم حضرت زینب و اسیر آزادی بخش حضرت سجاد(ع) است.

اربعین، گرچه تجدید حزن و اندوه آل اللّه است و فصل گریستن بر شهدای مظلوم عترت مصطفی محسوب می شود و بهار اشک ریختن بر خاک پاک شهیدان نینواست، ولی یادآور شور عاشورا و حماسه حسینی و ظلم ستیزی مکتب کربلاست.

ما سال هاست که با اربعین، پیوند «خون و گریه» داریم.

قرن هاست که اربعین را شکستن دوباره بغض عاشورا در حنجره مظلومیت می شناسیم و شکفتن مجدد غنچه غم بر شاخه دل مان می دانیم.

ولی از یاد نخواهیم برد که تاریخ پر از حماسه ما و برگ های سبز انقلاب سرخ ما، سراسر «اربعین در اربعین» بود.

امروز هم آموزش های عاشورا و اربعین در گوش دل و ژرفای جان مان جاری است.

میثاق مان با اربعین ناگسستنی است.

باشد که «اربعین»ها را تداوم «حرکت عاشورا» بشناسیم.

اگر شیعه را به گرامیداشت چهلمین روز درگذشت آن روز بی نظیر فرمان داده اند و به «زیارت اربعین» سفارش کرده اند، برای آن است که آن مطلع الفجر عزت و آزادگی فراموش نشود و آن «صبح روشن» در محاق غربت و نسیان قرار نگیرد.