مدرسه علمیه زینبیه ایوان

مراقب حرفهایمان باشیم

حرف هایی که میزنیم، دست دارند!
دست های بلندی که گاهی،
گلویی را می فشارند
و نفس فرد را مےگیرند…

حرف هایی که میزنیم، پا دارند!
پاهای بزرگی که گاهی جایشان را روی دلی می گذارند
و برای همیشه مۍمانند…

حرف هایی که میزنیم،چشم دارند!
چشم های سیاهی که،
گاهے به چشم های دیگران نگاہ مےکنند،
و آنها را در شرمی بیڪران فرو مےبرند…

پس . . .

مراقب حرفهایی که میزنیم باشیم
زیرا سنجیدہ سخن گفتن از سکوت هم دشوارتر است.