روزی برای زیارت قبر رسول خدا(ص) رفته بودم که امام جواد(علیه السلام) را دیدم، با او درباره‌ی مسائل گوناگونی مناظره کردم، همه را پاسخ داد.

به او گفتم: خواستم از شما چیزی بپرسم، اما شرم دارم از پرسش.

امام فرمودند: بدون آنکه سؤالت را بپرسی من پاسخ آن را می‌دهم. تو می‌خواهی بپرسی امام کیست؟

گفتم: آری به خدا سوگند.

فرمود: منم.

گفتم: بر این مدعا نشانه و حجتی دارید؟

در این لحظه عصایی که در دست امام بود، به سخن آمد و گفت: همانا او مولای من، حجت خدا و امام این زمان است