‏‏«قل انما اعظکم بواحدة ان تَقومو الله»‏

‏‏حسن مطلع عرایض من چند بیتی از یکی از غزلهای امام است: ‏

‏‏من در این بادیه صاحب نظری می جویم‏

‏‏راه گم کرده ام و راهبری می جویم‏

‏‏مسند و خرقه و سجاده ثمر بخش نشد‏

‏‏از گلستان رخ او ثمری می جویم‏

‏‏ترک میخانه و بتخانه و مسجد کردم‏

‏‏در ره عشق رخت رهگذری می جویم‏

‏‏سفر از هیچ به سوی همه چیزم در پیش‏

‏‏لنگ لنگان روم و همسفری می جویم‏

‏‏گفته بودی که ره عشق ره پر خطری است‏

‏‏عاشقم من که ره پر خطری می جویم‏

‏‏اندر این دیر کهن ریخته شد بال و پرم‏

‏‏بهر منزلگه خود بال و پری می جویم‏