نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد وقتى سياهى چادرم، دل مردهايى كه چشمشان به دنبال خوش‏رنگ‏ترين زن‏هاست را می زند.
نمی دانيد چقدر لذت‏بخش است وقتى وارد مغازه‏اى می شوم و می پرسم: آقا! اينا قيمتش چنده؟ و فروشنده جوابم را نمی دهد؛ دوباره می پرسم: آقا! اينا چنده؟ فروشنده كه محو موهاى مش‏كرده زن ديگرى است و حالش دگرگون است، من را اصلاً نمى‏بيند. باز هم سؤالم بی جواب می ماند و من، خوشحال، از مغازه بيرون می آيم.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد وقتى مردهايى كه به خيابان می ‏آيند تا لذت ببرند، ذره‏اى به تو محل نمی گذارند.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد وقتى شاد و سرخوش، در خيابان قدم می زنيد؛ در حالى كه دغدغه اين را نداريد كه شايد گوشه‏اى از زيبايی هاتان، پاك شده باشد و مجبور نيستيد خود را با دلهره، به نزديك‏ترين محل امن برسانيد تا هر چه زودتر، زيبايى خود را كنترل كنيد؛ زيبايى از دست رفته‏تان را به صورتتان باز گردانيد و خود را جبران كنيد.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد وقتى در خيابان و دانشگاه و… راه می رويد و صد قافله دل كثيف، همره شما نيست.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد وقتى جولانگاه نظرهاى ناپاك و افكار پليد مردان شهرتان نيستيد.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد وقتى كرم قلاب ماهى‏گيرى شيطان براى به دام انداختن مردان شهر نيستيد.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی ‏دانيد چه لذتى دارد وقتى می بينى كه می توانى اطاعت خدايت را بكنى؛ نه هوايت را.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد وقتى در خيابان راه مى‏رويد؛ در حالى كه يك عروسك متحرك نيستيد؛ يك انسان رهگذريد.
نمی دانيد؛ واقعاً نمی دانيد چه لذتى دارد اين حجاب!