یکی بود یکی نبود
این داستان زندگی ماست
همیشه همین بوده
یکی بود یکی نبود
در اذهان مان انگار نمی گنجد با هم بودن، با هم ساختن.
برای بودنِ یکی ، باید دیگری نباشد.

هیچ قصه گویی نیست که داستانش این گونه آغاز شود ،
که یکی بود ، دیگری هم بود .
همه با هم بودند .

و ما اسیر این قصه کهن ، برای بودنِ یکی ، یکی را نیست می کنیم .
از دارایی ، از آبرو ، از هستی .

انگار که بودنمان وابسته به نبودن دیگریست .
هیچ کس نمیداند ، جز ما . هیچ کس نمی فهمد جز ما .
و آن کس که نمی داند و نمی فهمد ، ارزشی ندارد ، حتی برای زیستن .
و این هنری است که آن را خوب آموخته ایم .
“هنر نبودن دیگری” …..

? امام على علیه السلام :
ایثار کردن ، یک فضیلت است و انحصار طلبى ، یک رذیلت.

? ( غرر الحکم : 112 ، عیون الحکم و المواعظ : 37 / 787 و 788)