این روزها چقدر دلم هوای حبیب را می کند . 

هر بار که پرنده ی خیالم به پابوس عشق علیه السلام می رود ، می رود می نشیند کنار ضریح حبیب و دخیل می بندد به ضریح زیبایش . 

چقدر سبک رفاقتش را دوست دارم …

رفاقت حبیب و مسلم بن عوسجه را

رفاقتی که دست آدم را می گیرد و آسمانیش می کند …