بين كسانى كه به راستى، حقيقتى را باور دارند و آنان كه مدعى باور داشتن چيزى هستند تفاوت از زمين تا آسمان است. مانند تفاوت عشق تا شعار. 
عشق آسمانى است و عشق ورزيدن كار اهالى آسمان! 
شعار زمينى است و شعار دادن حرفه زمينى‏ها!

منتظران واقعى به امامشان عشق مى‏ورزند.
مدعيان انتظار، تنها شعار مى‏دهند. 
 
منتظران واقعى در پى اصلاح وضعيت موجودند.
مدعيان انتظار، هر نوع اصلاحى را محكوم مى‏كنند.
 
منتظران واقعى تلاش مى‏كنند تا موانع ظهور را بشناسند و آنها را برطرف كنند.
مدعيان انتظار، منتظر مى‏مانند تا امام غايبى بيايد و امور را به صلاح آورد.
 
منتظران واقعى انتظار را تكليف و رسالت مى‏داند.
مدعيان انتظار براى رفع تكليف منتظرند.

منتظران واقعى، براى استقرار عدالت تلاش مى‏كنند.
مدعيان انتظار، استقرار عدالت را موكول به ظهور منجى غيبى مى‏دانند.

منتظران واقعى، در مقابل ظلم و فساد ايستادگى و مبارزه مى‏كنند.
مدعيان انتظار، با عوامل فساد و ظلم تنها در دل مخالفت مى‏كنند نه در عمل.

منتظران واقعى تلاش مى‏كنند تا حكومتهاى باطل را براندازند و خود زمينه‏ساز حكومت عدل و ايمان گردند.
مدعيان انتظار، اساساً هيچ حكومتى در زمان غيبت را حكومت حق نمى‏دانند و معتقدند بايد منتظر شد تا خود امام بيايد و حكومت كند.
 
منتظران واقعى، امر به معروف و نهى از منكر مى‏كنند كه سنت همه صالحان عالم است.
مدعيان انتظار، نسبت به ديگران بى‏تفاوتند.
 
منتظران واقعى، نگران سرنوشت خود و جامعه هستند.
مدعيان انتظار، به سرنوشت خود و جامعه نمى‏انديشند و اقدام جدى‏اى در عرصه‏هاى اجتماعى و اصلاحى نمى‏كنند.
 
منتظران واقعى، در برابر آزارها و تكذيبها مقاومت مى‏كنند.
مدعيان انتظار، آنقدر محافظه‏كارند كه مورد آزار و تكذيب قرار نمى‏گيرند.
 
عشق آسمانى است و عشق ورزيدن كار اهالى آسمان! 
شعار زمينى است و شعار دادن حرفه زمينى‏ها!
 
منتظران واقعى، بانشاطند و اميدوارانه به آينده مى‏نگرند.
مدعيان انتظار، مأيوس‏اند و دل‏خسته.
 
مدعيان انتظار، نسبت به ديگران بى‏تفاوتند.
 
منتظران واقعى، نگران سرنوشت خود و جامعه هستند.

مدعيان انتظار، مأيوس‏اند و دل‏خسته.
منتظران واقعى، زندگى فردى و اجتماعى خود را براساس آنچه در انتظار اويند سامان مى‏دهند. 
مدعيان انتظار، نه در زندگى فردى نه در زندگى اجتماعى خود هيچ تأثيرى از آنچه انتظارش را مى‏كشند، نمى‏پذيرند.