مناجات عارفانه

الهى آدم شب كور كجا و عبد شكور كجا؟ كه شب كور شكور نباشد.

الهى ، خروس را در شب خروش نباشد و حسن خاموش باشد!

الهى ، مس سگ اصحاب كهف بى طهارت روا نبود، و حسن را طهارت نباشد؟!

الهى ، نماينده ات فرمود: (( القلب حرم الله )) ، حرمت را حفظ بفرما!

الهى ، با همه شيرين زبانى و شيرين كارى ام ، نمى دانم چه كاره ام .

الهى ، (( سبحانك و تعاليت )) ، قطره ماء مهين را چه مَنيتى و چه مُنيَتى ؟!

الهى ، شكرت كه نداى (( يا ايتها النفس المطمئنه  )) را لبيك مى گويم .

الهى ، شكرت كه هر كتابى را مى خوانم ، كتاب وجود خودم را مى خوانم .

الهى ، جهان زندان رندان است ، و جهانيان بهشت آنان ؛ ما را با رندان بدار!

الهى ، چه عذابى از حجاب سخت تر است ؛ به حق خودت از جهنم حجابم وارهان !

الهى شكرت كه از تنهايى و خلوت لذت مى بريم ، چه ، تنها از خلوت وحشت دارد.

الهى ، حسين شير خوار حسن را به حسن ببخش و حسن را به شير خوار حسين

منبع:الهی نامه. به نقل از جلد سوم پندهای حکیمانه