«ظلم» در مقابل «عدل» به معناى ندادن حق كسى است كه صاحب حق است و امام حسين(ع) بدين جهت مظلوم تلقى مى‏شود كه حق ولايت و زعامت بر مسلمين - كه از بارزترين حق اباعبدالله - بود از آن حضرت ستانده شد. علاوه بر آنكه حقى نيز بر عموم مسلمانان داشت و آن عبارت بود از شناختن و محبت وى كه متأسفانه به جهت تبليغات سوء، موقعيت، معنويت و جايگاه رفيع و بلند ايشان نزد مسلمانان، ادا نگشت و با حجاب‏هاى ظلمانى چون جهالت، خباثت و خيانت، مقام منيع آن چهره ملكوتى پوشانده شد و آن جلوه الهى، به تمام ظهور و بروز نمايان نگشت!
كشته شدن سيدالشهداء(ع) در مقابل اين دو ظلم بسى ناچيز است، كشتن وى بزرگ‏ترين ظلم به آن حضرت نبود ؛ بلكه نشناختن او و نشناساندنش، بزرگ‏ترين ظلم به ايشان در تاريخ بشريت بوده و هست.
بايد توجه داشت در واژه‏ شناسى، واژه «مظلوم» با كلمه «مُنْظَلَم» متفاوتند، «مُنْظَلَم» كسى است كه ظلم را مى‏پذيرد و هيچ مقاومتى در برابر آن نمى‏كند؛ ولى مظلوم كسى است كه به او ظلم مى‏شود و او در برابر آن آرام نمى‏نشيند و با تمام وجود و امكانات مبارزه مى‏كند. در فرهنگ دينى «ظلم‏پذيرى» مذموم و «ظلم‏ستيزى» پسنديده است.معناي مظلوميت امام حسين(ع)
معناى اينكه «امام حسين(ع) مظلوم بود» چيست؟