فضائل اميرالمؤمنين (علیه السلام)

على امام مبين و امام متقين است.

على به سوى حق هدايت مى‏كند و به آن عمل مى‏نمايد، و باطل را از بين مى‏برد و از آن نهى مى‏كند، و در راه خدا سرزنش ملامت كننده‏اى او را مانع نمى‏شود.

على اول كسى است كه به خدا ايمان آورد.

على را بر همه تفضيل دهيد كه او بعد از من، از هر مرد و زنى بالاتر است.

على «جَنْب» خداست كه در قرآن مى‏فرمايد: «يا حَسْرَتا عَلى ما فَرَّطْتُ في جَنْبِ اللَّهِ56/زمر».

اين على است كه از همه‏ى شما بيشتر مرا يارى كرده، و از همه‏ى شما به من سزاوارتر است، و از همه‏ى شما به من نزديك‏تر و نزد من از همه‏ى شما عزيزتر است. من و خدا از او راضى هستيم.

هيچ آيه‏اى درباره‏ى رضاى خداوند نازل نشده مگر در مورد على.

خداوند مؤمنين را در قرآن مورد خطاب قرار نداده مگر اينكه اول مخاطب آن على بوده است.

خداوند در سوره‏ى «هل أتى» گواهىِ بهشت را جز براى على نداده است.

سوره‏ى «هل أتى» درباره‏ى غير على و در مدح غير او نازل نشده است.

على يارى دهنده‏ى دينِ خدا و دفاع كننده از رسول خدا است.

على است تقى و نقى و هادى و مهدى.

على است محل وعده‏هاى الهى.

على بشارت دهنده است. على هدايت كننده است.

على است آن كس كه خداوند او را از من خلق كرده و من از اويم.

فضائل على بن ابى‏طالب نزد خداوند است، و خداوند آنها را در قرآن نازل كردهو بيش از آن است كه من در مجلس واحد همه‏ى آنها را بشمارم. پس هر كس از فضائل او به شما خبر داد- كه معرفت آن را هم داشت- از او بپذيريد.