نقل است  پیامبر اکرم(ص) در واپسین ساعات ماه رجب درباره فضیلت اولین روز ماه شعبان فرمودند: به درستی که خداوند عزوجل چون روز اول ماه شعبان می‎شود امر می‎کند به درهای بهشت پس باز می‎شود و امر می‎کند درخت طوبی را، پس شاخه‎های ‎خود را براین دنیا نزدیک می‎کند؛ آنگاه منادی پروردگار عزوجل صدا می زند: «ای بندگان خدا این شاخه‎های ‎درخت طوبی است پس به او در آویزید که شما را به سوی بهشت بلند کند و این شاخه‎های ‎درخت زقوم است، بترسید از او که شما را به سوی جهنم هدایت نکند.»

 قسم به آنکه مرا به راستی به رسالت مبعوث کرده که هر که دری از خیر و نیکی در این روز کسب کند، پس به درستی که به شاخه‎ای از شاخه‎های ‎درخت طوبی در آویخته، پس آن درخت او را به سوی بهشت می‎کشاند و هر که کسب کند دری از شرّ را در امروز، پس به تحقیق که در آویخته به شاخه‎ای از شاخه‎های ‎درخت زقوم؛ پس آن درخت او را به سوی آتش می‎کشاند.

 در این روز خود را به درخت طوبی نزدیک کرده است کسی که:

* برای خدا نماز مستحبی به جا آورد 
* در این روز روزه بدارد 
* میان زنی با همسرش، یا پدری با فرزندش، یا خویشاوندان یا زن و شوهری صلح دهد 
* پریشانی را از بدهکاری که طلبی از او دارد بزداید
*یا از طلبش که بر عهده بدهکار است بکاهد 
*در حساب خود نظر کند و قرض کهنه‎ای را بر عهده خود ببیند که طلبکارش از به دست آوردنش مأیوس شده، پس آن را به صاحبش برگرداند
طوبی سهم کسی خواهد بود که: 

*یتیمی را سرپرستی کند 
* سفیهی را از ضربه زدن به آبرو و عِرض مؤمنی باز دارد 
*قرآن یا قسمتی از آن را بخواند 
*خدا را یاد کند، نعمت‌هایش را برشمارد و آنگاه شکر خدا کند.
*از بیماری عیادت کند 
*به پدر و مادر یا یکی از آنها نیکی کند 
*پیش از رسیدن روز اول شعبان اگر پدر و مادر خویش را به خشم آورده بود و در این روز خشنودشان کند 
*جنازه‌ای را تشییع کند 
* در این روز مصیبت زده‌ای را تسلی بخشد 
هر کس در این روز چیزی از ابواب خیر را به جا آورد در زمره کسانی است که در اول شعبان خود را به درخت طوبی بهشتی نزدیک و از زقوم جهنمی دور داشته است.  (مستدرک وسایل الشیعه، ج7، ص543)