عرفان نار است !

فلسفه حرف مى‏آورد و عرفان سكوت. آن عقل را بال و پر مى‏دهد و اين عقل را بال و پر مى‏كند. آن نور است و اين نار. آن درسى بود و اين در سينه. از آن دلشاد شوى و از اين دلدار. از آن خداجو شوى و از اين خداخو. آن به خدا كشاند و اين به خدا رساند. آن راه است و اين مقصد، آن شجر است و اين ثمر آن فخر است و اين فقر، آن كجا و اين كجا.

منبع : هزار و یک نکته ؛ علامه حسن زاده آملی