در اسلام، مبغوض‏ترين حلال‏ها، طلاق است. پيامبر گرامى اسلام مى‏فرمايد: ازدواج كنيد و طلاق ندهيد كه با

طلاق، عرش خدا به لرزه در مى‏آيد: «تزوّجوا و لا تطلّقوا فانّ الطلاق يهتزّ منه العرش»البته طلاق يك راه حلّ و

گاهى ضرورت است.

در مورد چگونگى طلاق چند نظريه وجود دارد:

الف) طلاق، بايد به راحتى قابل انجام و بدون هيچ قيدى باشد كه اين امر مورد سوء استفاده افراد هوسباز و

عيّاش قرار مى‏گيرد، و زن را فقط براى هوس‏هاى زود گذر خود مى‏خواهند.

ب) طلاق بايد به كلّى ممنوع باشد كه كليسا طرفدار اين نظريه است. در حالى كه ممنوعيّت طلاق سبب

مى‏شود تا مردان و زنانى كه با هم توافق ندارند، تا پايان عمر بسوزند و بسازند و يا مخفيانه همسر ديگرى اختيار

كنند.

د) طلاق بايد به دست زن باشد. در اين فرض آمار طلاق بالا مى‏رود، زيرا زنان عاطفى‏تر و زود رنج‏ترند و در برخورد

با مشكلات زندگى، اقدام به طلاق مى‏كنند و زندگى‏هاى بسيارى به اندك رنجى از هم متلاشى مى‏گردد.

ه) طلاق بايد به دست مرد باشد؛ امّا در چارچوب قانون و با نظارت كامل حاكم اسلامى كه مسئول جلوگيرى از

ظلم وبرقرارى عدالت است. البتّه در مواردى كه زن متقاضى طلاق است، حاكم اسلامى به تقاضاى او رسيدگى

كرده و در صورت لزوم، حكم به طلاق و جدايى مى‏دهد.

در اسلام، طلاق بايد تابع شرايط و قوانين خاص باشد و به مسائل اخلاقى پاى بند باشد.