مدرسه علمیه زینبیه ایوان

برای #مرگ آماده شده ام و این امری است طبیعی که مدتهاست با آن آشنا شده ام. ولی برای اولین بار #وصیت می کنم. خوشحالم که در چنین راهی به شهادت می رسم. خوشحالم که از عالم و ما فیها #بریده_ام. همه چیز را ترک گفته ام. علایق را زیر پا گذاشته ام. قید و بندها را پاره کرده ام. دنیا و ما فیها را سه طلاقه گفته ام و با آغوش باز به استقبال شهادت می روم.

بخشی از وصیت نامه #شهید_چمران

?شهید مدافع حرم حمیدرضا اسداللهی? 

?مولاجان…
گرچه برای تربیت شدن و سرباز تو شدن تلاشی نکرده ام،
اما به آن امید جان می‌دهم که در آن روز موعود که ندا می‌دهند از قبرهایتان بیرون آیید و به یاری مولایتان بشتابید، من هم به اذن شما در حالی که شمشیر به کمر بسته ام، از قبر بیرون آمده و پای رکاب شما سربازی کنم، آرزوی بزرگی است، اما 
آرزو بر جوانان عیب نیست.

در دوران زندگی ام سعی کردم هیچ موضوع شخصی و دنیایی را از شما نخواهم و شما را قسم ندهم،
اما الان در حرم جدتان امام رضا (ع) شما را به مادرتان قسم می‌دهم که همۀ جوانان این انقلاب اسلامی و در آخر این حقیر عاصی را برای نصرت خودتان تربیت کنید و برای سربازی خودتان به کار گیرید.?

دانشگاه باید مكان خودسازی باشد .

یعنی دانشجو باید هنگام خروجش از دانشگاه ؛ از زمان ورودش به دانشگاه، مؤمن تر شده باشد

مانند دانشگاه اصلی ،یعنی جبهه ،كه كسانی كه در این دانشگاه فارق شدند ؛ راهی را رفتند كه بسیاری از بزرگان نتوانستند طی كنند

شهدا اهل همت بودند، اهل مجاهدت بودند، اهل سرعت بودند، اهل سبقت بودند، اهل وصال بودند.

بسم الله …
سلام!

حتما دیده اید که این روزها اینستاگرام و تلگرام و دیگر شبکه های اجتماعی پر شده است از دختر خانم هایی که قربان صدقه شهدا می روند و به قولی با آنها عشق بازی می کنند…
یک سئوال !
تا قبل از مطرح شدن دفاع از حرم؛ دیده بودید با این کیفیت و کمیت کسی قربان متوسلیان برود؟!
یا کسی بنویسد: کسی لیاقت عشق مرا ندارد جز همت؟!
یا مثلا کسی عکس حسن باقری را بگذارد و ستایشش کند؟!
+نمی گوییم نیست! اما بس کم است!
پس یک جای کار ما می لنگد احتمالا …
گاهی آدم نگاهش که به این نوع پست ها می افتد؛ دلش برای آن شهید مدافع حرم عزیز می سوزد…
چون به دوران ما نزدیک تر است و کمی خوشتیپ تر از شهدای گذشته؛ باید دستمایه ای شود برای عقده گشایی؟!
و نامش را بگذاریم : #رفاقت با شهدا
این بار با تاسف و سرافکندگی مضاعف داد میزنم:
شهدا بیشتر شرمنده ایم !

ای درد! اگر تو نماینده‌ی خدایی که برای آزمایش من قدم بر زمین گذاشته‌ای، تو را می‌پرستم، تو را در آغوش می‌کشم و هیچ‌گاه شِکوه نمی‌کنم. بگذار بَند بَندم از هم بگسلد، هستی‌ام در آتش بسوزد و خاکسترم به باد سپرده شود، باز هم صبر می‌کنم. در دنیا به چیزهای کوچکی خوشحال می‌شوم که ارزشی ندارند و از چیزهایی رنج می‌برم که بی‌اساسند، این خوشحالی‌ها و ناراحتی‌ها دلیل کم ظرفیتی من است! هنوز گرفتار زندان غم و اندوهم. هنوز اسیر خوشی و لذتم. کمندِ درازِ آمال و آرزو بال و پَرم را بسته! اسیر و گرفتار کرده و با آزادی، آری آزادی واقعی خیلی فاصله دارم.

خدا بود و دیگر هیچ نبود | #شهید_چمران