خدا میداند، ولی… آن روز که آخرین
زنگ دنیا میخورد، دیگر نه میشود
تقلب کرد و نه میشود سر کسی کلاه گذاشت!

آن روز تازه می فهمیم که دنیا با همه
بزرگی اش از یک جلسه امتحان مدرسه
هم کوچکتر بود؛ و آن روز تازه می فهمیم
که زندگی عجب سوال سختی بود! سوالی
که بیش از یک بار نمی توان به آن پاسخ داد.

خدا کند آن روز که آخرین زنگ دنیا
میخورد، روی تخته سیاه قیامت،
اسم ما را جزءِ خوب ها بنویسند …

خدا کند حواسمان بوده باشد که
زنگ های تفریح آنقدر در حیاط نمانده
باشیم که ((حیات=زندگی)) را از یاد برده باشیم.

خدا کند که دفتر زند گی مان را زیبا جلد
کرده باشیم و سعی ما بر این بوده باشد
که نیکی ها و خوبی ها را در آن نقاشی
کنیم و بدانیم که دفتر دنیا، چک نویسی
بیش نیست؛ چرا که ترسیم عشق
حقیقی در دفتر دیگر است