روزه در ادیان الهی روزه از آن واجباتی است که در تمام ادیان الهی به عنوان یک رکن اصلی به شمار آمده است. علاوه بر اديان الهي مثل اسلام ، مسيحيت و يهوديت در طوايف دیگر که جزء اديان الهي نيستند مانند بت‌پرستان هند نيز اين امر وجود دارد؛ هرچند در جزئیات و کیفیت گرفتن روزه تفاوت­هایی وجود دارد. قرآن كريم در این خصوص مي‌فرمايد : «يا اَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَي الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَّلَكُمْ تَتَّقٌون» ؛ اي کسانی كه ايمان آورده ايد، روزه بر شما نوشته شد، همان گونه كه بر كساني كه قبل از شما بودند، نوشته شده، تا پرهيزگار شويد. علامه طباطبايي مي فرمايد: از آيه شريفه «كما كتب علي الذين من قبلكم» بر مي آيد كه بر اديان آسماني گذشته نيز روزه واجب بوده است، هرچند در تورات و انجيلي كه امروز در دست يهودي ها و مسيحي ها است، چيزي كه دلالت بر وجوب روزه نمايد نيست و فقط روزه را بزرگ شمرده و ستوده اند، ولي در عين حال در سال چند روزي را به شيوه هاي مختلف روزه مي گيرند. علامه طبرسی مفسر بزرگ قرآن نیز بر وجوب روزه در میان همه ادیان تصریح می کند و می نویسد: روزه در میان انبیا و امت آنان همواره از زمان آدم تاکنون مورد توجه بوده است.

روزه در اديان ابتدايى روزه در ادیان ابتدایی و در ميان بوميان و قبايل ابتدايى تقدّس داشته است. از جمله مراسم های قبايل بومى آمريکا پرهيز از خوردن غذا بود. آنها بر این باور بودند که روزه گرفتن در کسب هدايت و راهنمايى از روح اعظم موثر است. نزد بسيارى از اقوام کهن نیز، پرهيز از خوردن و آشاميدن يکى از ابزار ندامت به درگاه خداوند (يان) و به عنوان فديه و کفاره گناهان بوده است. مردم کهن مکزيک نیز امساک از خوردن غذا را به عنوان کفاره گناهان به جا مي‌آوردند و مدت آن از يک روز تا چند سال متفاوت بود. پارسايان آن ها براى رفع مصيبت ها و بلاهاى همگانى، ماه ها از خوردن غذا خوددارى مى کردند.

در مصر کهن نيز پس از مرگ پادشاه، رعاياى او روزه مى گرفتند و از مصرف گوشت، نان، گندم، شراب و هر تفريحى پرهيز مى کردند. آن ها حتى از استحمام، تدهين (ماليدن روغن به موى سر) و بستر نرم هم خوددارى مى کردند

روزه در آيين يهود: در کتاب هاى عهد عتیق، از روزه داشتن انفرادى افرادى هم چون داود، عزرا، الياس، دانيال و ديگرانسخن گفته شده است حضرت موسي (عليه‌السلام ) نیز پيش از دريافت الواح عهد از يهوه، چهل شبانه‌روز در کوه سينا روزه گرفت و از خوردن و آشاميدن پرهيز کرد. همچنین درتورات آمده است كه خداوند به يعقوب نبي (عليه‌السلام ) فرمود : «فجعلك صائماً وَ متواضعاً »؛ خداوند ترا خاضع و روزه‌گير ساخت. همه این شواهد بيانگر آن است که روزه درميان يهوديان وجود داشته است و به آن توجه ویژه ای می­شده است.

روزه در آيين مسیحیت: در کتب مقدس مسیحیان نیز به وجوب روزه تصریح شده و روزه داری مورد ستایش قرار گرفته است. و در انجیل به روزه گرفتن حضرت مسیح (علیه السلام) به مدت چهل شبانه روز اشاره شده است.روزه مشهور مسیحیان چهل روز و پیش از عید فصح(پاک) است.

روزه در اسلام: در دین اسلام نیز از روزه به عنوان یکی از واجبات الهی نام برده شده است. در چندین آیه از قرآن، دستور روزه گرفتن در ماه رمضان و بسیاری از احکام مربوط به آن آمده است.در آیات دیگری نیز دستور روزه گرفتن به عنوان کفّاره برخی گناهان ذکر شده است.