دل نوشته....

رفتند تا بمانیم!

•| اینکه استاد پناهیان گفتند شاید بزرگترین اثری که #شهید برای ما دارد،این است که ما را به فکر وا می دارند!
فکر…
فکر…
فکر…

•| فکر اینکه قربانی کردند خودشان را!
و خدا قربانی کرد آن ها را…

•|این که شهیدی آلبوم عکس های خود را از بین میبرد که نکند حالا بعد شهادت،اسمش بر سر زبان ها بیفتد و دیده شود…

•| و یا شهیدی پلاکش را پرت کند در کانال پرورش ماهی!
که در فکرش تشییع با شکوهی برای خودش متصور شد!
شهوت شهادت بخشکاند…

•| و فرماندهان شهیدی که حاضر شدند!
در جمع سربازان سینه خیز بروند…
در پوتین بسیجی ها آب بخورند…
و …

درس قربانی کردن خود است!

برای خدا شدن آسان نیست!!

چون نباید هوای قدرت داشتن ، داشت…
نباید هوای دیده شدن داشت…

•| و برای ما سخت است قربانی کردن #هوای_نفس
چون برای ما لذت تقرب به خداوند ، از لذت های کم ارزش #دنیا کمتر است…

حالا ما چه کار ها که نکردیم
برای دیده شدن…

و شهدا از آن سو به ما بیچارگان میخندند!
و شاید اشک میریزند…
که در خودمان ماندیم!!
و لباس #هوای_نفس را از تن در نیاوردیم…

در خود ماندیم…
در خود ماندیم…
در خود ماندیم…


•|به قول حاج حسین یکتا:
و هنوز گیر یه قرون و دوزار #شهوت این دنیاییم.
که یکی بیاد نگاهمون کنه…

شهدا #شهوت_شهادت میخشکوندند!
که یوسف زهرا نگاشون کرد…


•| جان به هر حال قرار است
که قــربان بشود…
پس چه خوب است
که قربانـی جانــان بشود.

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
نظر دهید

آدرس پست الکترونیک شما در این سایت آشکار نخواهد شد.

URL شما نمایش داده خواهد شد.
بدعالی
This is a captcha-picture. It is used to prevent mass-access by robots.