دل نوشته....
رفتند تا بمانیم!
•| اینکه استاد پناهیان گفتند شاید بزرگترین اثری که #شهید برای ما دارد،این است که ما را به فکر وا می دارند!
فکر…
فکر…
فکر…
•| فکر اینکه قربانی کردند خودشان را!
و خدا قربانی کرد آن ها را…
•|این که شهیدی آلبوم عکس های خود را از بین میبرد که نکند حالا بعد شهادت،اسمش بر سر زبان ها بیفتد و دیده شود…
•| و یا شهیدی پلاکش را پرت کند در کانال پرورش ماهی!
که در فکرش تشییع با شکوهی برای خودش متصور شد!
شهوت شهادت بخشکاند…
•| و فرماندهان شهیدی که حاضر شدند!
در جمع سربازان سینه خیز بروند…
در پوتین بسیجی ها آب بخورند…
و …
درس قربانی کردن خود است!
برای خدا شدن آسان نیست!!
چون نباید هوای قدرت داشتن ، داشت…
نباید هوای دیده شدن داشت…
•| و برای ما سخت است قربانی کردن #هوای_نفس
چون برای ما لذت تقرب به خداوند ، از لذت های کم ارزش #دنیا کمتر است…
حالا ما چه کار ها که نکردیم
برای دیده شدن…
و شهدا از آن سو به ما بیچارگان میخندند!
و شاید اشک میریزند…
که در خودمان ماندیم!!
و لباس #هوای_نفس را از تن در نیاوردیم…
در خود ماندیم…
در خود ماندیم…
در خود ماندیم…
•|به قول حاج حسین یکتا:
و هنوز گیر یه قرون و دوزار #شهوت این دنیاییم.
که یکی بیاد نگاهمون کنه…
شهدا #شهوت_شهادت میخشکوندند!
که یوسف زهرا نگاشون کرد…
•| جان به هر حال قرار است
که قــربان بشود…
پس چه خوب است
که قربانـی جانــان بشود.
نسخه قابل چاپ | ورود نوشته شده توسط عابدی در 1397/04/02 ساعت 08:41:00 ق.ظ . دنبال کردن نظرات این نوشته از طریق RSS 2.0. |