در حال قدم زدن در گوشه ای از پیاده رو بودم…

از دور مردی را دیدم که کیسه هایی سنگین در دست دارد

و هر از چندی کیسه ها را زمین می گذارد و نفسی تازه میکند…
به او نزدیک شدم و آرام گفتم :

مسیر من با شما یکی است…میتوانم کمکتان کنم ؟!
مرد با اضطرابی عجیـــــــب گفت : نه…نمیخوام ! مرسی !

از کنارش آرام گذشتم و همچنان که قدم میزدم در فکر فرو رفتم…

دلیل اضطراب مرد چه چیزی می توانست باشد ؟!
نتیچه ی تفکر : آنقدر تمرکز بر بدی کرده ایم که

هیچ درکی از خوبی برایمان نمانده…