حجت الاسلام و المسلمين جناب آقاى حسين انصاريان نقل كردند: «حاج احمد كاشانى كه از حمله‏ داران با سابقه است، مردى است بلند قد، داراى محاسن و چهره‏اى روحانى و نورانى و بزرگوار. او حدود سى سفر به حج رفته كه تعداد چهار- پنج مرتبه آن با هواپيما بوده است. وى از قديم‏الايام به تعداد ظرفيت يك اتوبوس مسافر ثبت نام مى‏كرد و آنان را به عراق براى زيارت عتبات و آنگاه به حج مى‏برد.»

او نقل مى‏كرد: «در سالى كه مسافران را به كاظمين و عراق مى‏بردم تا پس از زيارت عتبات به مكه ببرم، در ميان مسافران زن و شوهرى آرام، سنگين و مؤدب‏ بودند كه يكى از بدرقه‏ كنندگانشان نزد من آمد و گفت: «حاج احمد آقا! اين زن و شوهر خيلى كم ‏رو و كم‏حرف هستند، توجه بيشترى به آنها داشته باش.» گفتم: «چَشم، من به همه توجه دارم، به اين دو نفر بيشتر مى‏رسم.»

در آن سال هيچكس، حال اين زن و شوهر را در نماز، عبادت، گريه و دعا نداشت. از شهرهاى كربلا و نجف و كاظمين و زيارت عتبات فارغ شده به مدينه رفتيم. آن وقت‏ها باغ ملائكه و مرجان بود. حدود بيست روز يا بيشتر در مدينه بوديم. پس از آن، براى عزيمت به مكه، به مسجد شجره، كه در بيابان بود و آب به زحمت پيدا مى‏شد، رفتيم. اينجا تنها محلى بود كه آن مرد با من صحبت كرد. قدرى جلو آمد و به آرامى گفت: اگر مقدارى آب باشد كه من غسل كنم و بعد محرم شوم، بهتر است. گفتم: مانعى ندارد. يكى دو سطل آب آماده كردم و آوردم و كمكش كردم تا غسل كرد و به داخل مسجد آمد.

همه مسافران و از جمله همسر ايشان محرم شده، بيرون آمدند و همگى منتظر او بوديم. مثل آدم‏هاى بهت‏زده در داخل مسجد اشك مى‏ريخت و چيزى نمى‏گفت. جلو آمدم و هر چند نمى‏خواستم حالش را به هم بزنم ولى چاره‏اى نداشتم، چون اتوبوس در حال حركت بود. خيلى آرام گفتم: آقا! محرم شده‏ايد؟ گفت: نه.گفتم: «تلبيه» را مى‏دانيد؟ گفت: تلبيه چيست؟ يكبار «لَبَّيكَ اللَّهُمَّ لَبَّيكْ …» را براى او تكرار كردم، خيلى آرام و در حالى كه اشك مى‏ريخت، گفت: جناب حاج احمد آقا! لبيك يعنى چه؟ گفتم: يعنى «خدايا آمدم» و بيش از اين معناى آن را نمى‏دانم. گريه‏اش شديدتر شد و پرسيد: واقعاً به اين معناست؟ گفتم: بلى تنها يكبار. گفت: «خدايا! آمدم» و افتاد و از دنيا رفت. زائران را از ماشين‏ها پياده كرديم، او را غسل داده، كفن پوشانديم و در كنار مسجد دفن كرديم».