خداوند، می اندیشم امروز آن روز است كه پس از مرگ و خفتنی كوتاهتر از زندگانی كوتاه دنیا زنده و حاضر بازگشته و در محضرت حاضرم شگفتم نیست از آنچه كه حتی خودم از كردارم خاطرم نیست را پیش چشمم می آوری و رو نمایی میكنی، كه پیش تر وعده كرده بودی كه كردار گذشته و آثار وجودی آینده ام را همه ثبت خواهی كرد اما شگفت و حیرت از خویش دارم پروردگار، كه حتی با وجود چنین وعده ی روشنی كه در طول عمر به وضوح و مكرر بیم و بشارتم داده بودی چگونه و چرا غافل مانده بودم؟ و می اندیشم اكنون كه خداوند، در لوح محفوظ تو، من و اعمالم ثبت و شماره شده بودیم و به شماره و اندازه ی خویش در محضرت و مقابل تو حاضریم نمیدانم كه ندامت و طلب عفو به چه كارم می آید با آنكه هزارهزار مرتبه در وعده ات آگاهی آن ضمیمه كرده بودی كه زمان بازگشت و ندامت پیش از روز موعود است و پس از آن بازگشتی نیست، می اندیشم خداوند امروز همان روز است….. انا نحن نحیی الموتی و نكتب ما قدموا و آثارهم كل شئ احصیناه فی امام مبین