امام علی علیه السلام : طُوبى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النّاسِ؛

خوشا آن كه پرداختن به عيب خويش، وى را از عيب ديگران باز دارد.

نهج البلاغه : خ 177، ص 576