در کلام کوتاهى از حضرت رضا (ع) نکته‏اى است که باید شعور و غیرت را بلرزاند و حرکت بدهد. حضرت به على بن شعیب مى‏فرماید: «یابن شُعَیْب ارَایْتَ مَنْ احْسَن النّاسِ عیشةً»؛ پسر شعیب مى‏دانى چه کسى زندگى بهتر را دارد؟
.
در برابر این سؤال هر کس جوابى خواهد داشت. چه در بعد مادى و چه معنوى، زندگى بهتر زندگى همراه ایمان، همراه رضا، همراه یقین، همراه قرب خداست. و یا این که بهتر در اطاعت و تقوى و اجابت دستور حق است و یا این که زندگى بهتر در ثروت زیاد و قدرت زیاد و لذت زیاد و … است.
.
حضرت به هیچ کدام از این دو گونه جواب نمى‏پردازد و پس از واگذارى شعیب و این که شما آگاهترید مى‏فرماید: «مَنْ حَسُنَ عَیْشُ النَّاسِ فى‏ عَیْشِهِ».
زندگى بهتر زندگى کسانى است که دیگران، در زندگى آن‏ها به خوبى رسیده‏اند و خوبى دیگران در باغ دست‏هاى آن‏ها روییده است زندگى مادى و معنوى تو اگر با تولید و تکثیر تو همراه نباشد بر تو وبال مى‏شود.
.
در زندگى مادى اگر تو بهترین‏ها را براى خودت جمع کنى و لذت و قدرت و ثروت را براى خودت بخواهى و به دیگران نرسى و پول را نپاشى و پخش نکنى، حتما منتظر باش که حسادت‏ها و دشمنى‏ها و چشم‏ها و دست‏ها در آشکار و پنهان، مزاحمت بشوند. و از دست و دل و دماغت بیرون بیاورند، که تا پول را نپاشى و نکارى پولى برداشت نمى‏کنى.
.
و در زندگى معنوى هم اگر تو در خوبى خودت غرق بشوى و دیگران در زندگى ایمانى و تقوایى و در یقین و رضا و قرب تو سهمى نگیرند و زندگى آن‏ها در زندگى تو شکل نگیرد، حتما تو در غربت و تنهایى خودت محاصره خواهى شد و از دست خواهى رفت.
.
 درسهایى از #انقلاب(تقیه)، ص: 103
#استاد_علی_صفایی_حائری_ره