مهدی ای گوهر مستانه بیا خسته شدیم در این مرداب زمانه بیا
هر چه گشتم همه واژها رفتنی بود بیا تو زرین ترین واژه بودنی بیا

خشک شد چشمان جاده ز ین انتظار طولانی شکست بغض بی صبری پر پرواز رهایی بیا
بی تو در ته کوچه های دلتنگی غریبم بیا پر شدم از رنگ برگ بی برگی بیا
به امید فرجش از صمیم دل صلوات بفرست