رهبر معظم انقلاب درباره انس با قرآن مي فرمايد:

در اين فضاي آلوده ماديات، شايسته است در درياي بي كران معنويت قرآن كريم شنا كرد؛ تا از پليدي هاي دنيا، پاك شد و اين، جز با انس مدام با اين كتاب آسماني، ممكن نيست.

تلاوت، مقدمه انس با قرآن

قرآن، كلام پروردگار مهربان است. خواندن و نگاه به آيات آن، زنگار را از دل مي زدايد و انسان با تلاوت هر آيه، پل هايي از نردبان معنويت را طي مي كند. اين تلاوت، خود زمينه انس را فراهم مي آورد. مقام معظم رهبري در اين باره مي فرمايد:

من بارها گفته ام؛ باز هم مي گويم: ما تلاوت برجسته قرآن را در اين كشور دنبال مي كنيم؛ براي اين كه اُنس با قرآن و تلاوت قرآن در بين مردم، عموميت پيدا كند. عزيزان من! بايد با قرآن اُنس پيدا كنيد.

صوت زيبا، زيور قرآن

تلاوت اگر زيبا باشد، در اعماق وجود انسان بيشتر نفوذ مي كند. در روايات، صوت خوش، زيور قرآن معرفي شده است. پيامبراكرم صلي الله عليه وآله مي فرمايد: «لِكلِّ شي ءٍ حِليةٌ وحِليةُ القرآنِ الصَّوتُ الحَسَنُ؛هر چيزي زيوري دارد و زيور قرآن، صداي خوش است».

مقام معظم رهبري مدّظله درباره تلاوت زيبا مي فرمايد:

البته تلاوت قرآن با صداي خوش، كار بسيار خوبي است. روايت دارد كه امام سجاد عليه السلام … وقتي تلاوت مي كردند، كساني كه از نزديك محل تلاوت ايشان مي گذشتند، زانوهايشان مي لرزيد و سست مي شد و نمي توانستند حركت كنند؛ مي ايستادند تلاوت قرآن را گوش مي كردند و وقتي حظّ خودشان را مي بردند، به راهشان ادامه مي دادند. تلاوت قرآن با صوت خوش و با آداب كه شيوه خاصي دارد، موسيقي خاصي دارد، روش خاصي دارد، امور لازمي است. اينها انسان را نزديك مي كند؛ اما كافي نيست. اگر بخواهيم تشبيه كنيم، اين طور مي گوييم: قرآن را به صورت بناي مُعْظمي، داراي سالن ها و حجره ها و زواياي گوناگون و اعماق فراوان، در نظر بگيريد. اين عمارت وسيع و عظيم، سردر و مدخلي دارد. اگر آن مدخل را زيبا ساختيم، مردم براي ورود در آن عمارت، تشويق مي شوند. مدخلِ آن بناي رفيع، همين تلاوت هاي زيبايي است كه اين جا خواندند. كاشي كاري دَمِ در، اين تلاوت است؛ حال وارد شويد. اين كاشي كاري، بسيار لازم است. اين زيباسازي تلاوت، امر لازمي است.

با اين حال، قاري بايد به اين نكته توجه داشته باشد كه تلاوت او، فقط تلفيق آهنگ ها نيست؛ بلكه برجسته سازي معنا، از رسالت هاي هنري او به شمار مي آيد. رهبر انقلاب، اين نكته را چنين بيان مي فرمايد:

اشكال [ديگر] اين است كه وقتي قاري و تلاوت گر ما، تلاوت مي كند و اين لحن هاي زيبا و آهنگ هاي خوب را فرا مي گيرد و مي خواند، تصور كند كه كار او فقط همين تلفيق آهنگ ها و بيان اين الفاظ، با صداي خوش و با آهنگ خوش است. اين هم يكي از اشكالات است كه اگر پيش بيايد، ضرر دارد. قاري ما وقتي قرآن را تلاوت مي كند، بايد چنان تلاوت كند كه گويي قرآن را دارد نازل مي كند به قلب مخاطب … شما بايد قرآن را به گونه اي تلاوت كنيد كه گويي اين مفاهيم قرآني و آيات كريمه قرآن، در حال نازل شدن بر قلب مخاطب است؛ آهنگ ها را با مضامين منطبق كردن و از آهنگ براي برجسته كردن معنا و مضمون آيه كمك گرفتن. اين آهنگ ها و اين نغمه هاي قرآني، مهم ترين هنرش اين است كه بتواند كمك كند به اين كه آن مضمون، برجسته شود و در ذهن مخاطب بنشيند.

تهذيب، راه انس با قرآن

همنشيني با قرآن، سنخيتي خاص مي طلبد. در قرآن آمده است: «لا يمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ؛جز پاكان، نمي توانند به آن دست زنند [دست يابند]».

امامان معصوم در حد اعلاي طهارت، عدل قرآن محسوب مي شوند و هر شخص ديگري كه بخواهد با اين اقيانوس بيكران ارتباط برقرار كند، بايد آلودگي گناه را از جان خود پاك كند.

رهبر فرزانه انقلاب مي فرمايد:

با قرآن بايد مثل آينه مواجه شد؛ پاكيزه، براق و بي زنگار؛ تا قرآن در دل ما منعكس شود. قرآن بايد در جان ما انعكاس پيدا كند. اين، هميشه و براي همه نيست؛ براي كساني است كه دلشان را با صفاي باطن و نفس، پاكيزه كنند؛ با ايمان، با باور و با قبول، با قرآن مواجه شوند و الّا كساني كه دل معاند دارند، بناي برنشنيدن و نفهميدن دارند، نواي قرآن، كلام قرآن و پيام قرآن در دل آنها اثري نمي كند؛

«وَ لَوْ أَنَّنا نَزَّلْنا إِلَيهِمُ الْمَلائِكةَ وَ كلَّمَهُمُ الْمَوْتي وَ حَشَرْنا عَلَيهِمْ كلَّ شَي ءٍ قُبُلاً ما كانُوا لِيؤْمِنُوا إِلاَّ أَنْ يشاءَ اللهُ…».

اگر براي برخي افراد، زمين را به آسمان بدوزي، اين دلِ ناباور و زنگار گرفته، نزديك نمي شود و ايمان نمي آورد؛ لذا قرآن را مي خواند؛ اما به قرآن نزديك نمي شود.