چند روز پیش و قبل از اینکه آقامحسن رضائی و حاج قاسم درباره کربلای 4 روشنگری کنند، به یک دوست انقلابی گفتم به نظرت تخریب آقا محسن کار درستی است؟ گفت بله. گفتم چرا؟ گفت: توئیتش اشتباهست. واقعا خانواده شهدای کربلای 4 الان چه احساسی دارند؟ چرا گفته عملیات فریب؟ گفتم: خب عملیات فریب مگه جزء جنگ نیست؟ گفت: خب. گفتم فریب برای بعد ازین است که فهمیدند عملیات لو رفته است. مگه بد است که تهدید را فرصت کنند؟ گفت: اگر اینطور هم باشه باز آقا محسن اشتباه کرده است. 
گفتم چرا؟ گفت: توئیتش دقیق نیست. گفتم بله درسته. رهزنی دارد. اصلا نباید این حرفها را به توئیتر کشاند. اما ماجرا را چرا درست نمی بینی؟ الان چالش اصلی سر ادبیات توئیت نیست. سر مدیریت جنگ و بلکه انقلاب است. عده ای در حال تخریب آقا محسن هستند تا بگویند جمهوری اسلامی آدم کش است. شما هم ناخواسته کمک می کنید. گفت: با دست فرمون شما کلا نباید حرف زد. چون ضدانقلاب بهره برداری می کند. گفتم این حرف همیشه درست نیست. اما امروز حتما مصداق دارد. 
 یک مشرکی در حال زدن یک بچه مسلمان بود. یک نفر دیگه هم آمد سنگ زد و رفت. پرسیدند تو دیگه چرا سنگ می زنی؟ گفت دستش توی دماغش بود، خلاف ادبه. گفتم برادر من اینکه آقا محسن در بیان موضوع دقیق حرف نزده است، حرف درستی است. اما باید بفهمید هر زمان چه رفتاری کنیم. 
الان وقت توئیت یاد دادن به آقا محسن نیست. باید روشنگری کرد که می خواسته چه بگوید و نگفته است. چرا فکر می کنیم حریت فقط انتقاد است. خیلی وقت ها حریت در وزن دادن درست به امور است. 
در آقا محسن و توئیتش نمانید. این بلا دامنگیر است.