بر سینه‌های ستبر،بر شانه‌های رشید

دیریست خیمه زدی، ای آسمان شهید

در خانه می‌شكفد، در كوچه می‌شكند

قلب شكسته‌ی تاك، بغض شكفته‌ی بید

تا از گلوی حرم، زخم عطش ندمد

بر دست و بازوی تو، یك باغ لاله دمید

زخم از ستاره فزون، اما در آتش و خون

دست بریده‌ی تو، كی كرد قطع امید

باب‌الحوائج ما، بسته‌ست راه دعا

ای اسم اعظم تو، بر قفل بسته كلید