مدرسه علمیه زینبیه ایوان

مراقب حرفهایمان باشیم

حرف هایی که میزنیم، دست دارند!
دست های بلندی که گاهی،
گلویی را می فشارند
و نفس فرد را مےگیرند…

حرف هایی که میزنیم، پا دارند!
پاهای بزرگی که گاهی جایشان را روی دلی می گذارند
و برای همیشه مۍمانند…

حرف هایی که میزنیم،چشم دارند!
چشم های سیاهی که،
گاهے به چشم های دیگران نگاہ مےکنند،
و آنها را در شرمی بیڪران فرو مےبرند…

پس . . .

مراقب حرفهایی که میزنیم باشیم
زیرا سنجیدہ سخن گفتن از سکوت هم دشوارتر است.

اگر زوجین چه در محیط خانه و چه در جمع دوستان و فامیل همواره احترام همدیگر را حفظ کنند و پشتیبان همدیگر باشند، هم اعتمادشان نسبت به یکدیگر افزایش می‌یابد و هم هیچ‌کس به خود اجازه دخالت در زندگی آنان را نمی‌دهد. یادمان باشد صمیمیت زوجین همراه با حفظ حریم و رعایت ادب، یکی از مهم‌ترین مهارت‌های رفتاری برای حل مشکلات زندگی زناشویی است.

بچه‌ها با خیالِ کفش و لباس نو، چشمانشان را می‌بندند!
زن‌ها با فکر عوض کردن فرش و رنگ مبل جدیدشان!
مردها با محاسبه‌ی هزینه‌های شب عید و کارهای نیمه‌تمامشان!

اما فروردین که از نیمه بگذرد، طرح فرش و رنگ مبل از مُد می‌افتد و کفش و لباس نو از چشم، هزینه‌ها و کارهای نیمه‌تمام هم احتمالا تمام می‌شود!

ماهی‌ها می‌میرند و سبزه‌ها پلاسیده می‌شوند.
روی دیوارها و شیشه‌ها باز گرد و خاک می‌نشیند و هفت‌سین‌ها کم‌کم جمع می‌شود…

اینها رو گفتم که بدانید، اگر هفت‌سینتان یک سین هم کم داشته باشد، ایرادی ندارد!
اگر لباستان فلان مارک و مبلتان فلان طرح هم نباشد، آسمان به زمین نمی‌آید جانم!
خارج کنید خودتان را از دور این رقابت چشم و هم‌چشمی‌ها… شادی‌هایتان را به این مادیات بی‌دوام گره نزنید!

بگذارید کودکانمان یاد بگیرند که سال نو چیزی نیست جز حال خوب کنار هم بودن! جز وقتی که در کنار هم می‌گذرانیم… احساس خوشبختی داشتن با مادیات هنر نیست!

اگر میان همین اندک ‌داشته‌هایتان هم، با هم مهربان بودید، آن وقت بروید و میان مردم خوشبختی‌تان را جار بزنید!

اگر تصمیم گرفتید امسال را بیشتر کنار هم باشید و بیشتر لبخند بزنید، آن وقت است که شکوفه‌های خوشبختی در دلتان جوانه می‌زند
و حال و هوای زندگیتان بهاری می‌شود…

لبخند بزنید به ترک دیوارتان!
شاید شکوفه‌ای میانش منتظر جوانه زدن باشد!

گویند حضرت آدم نشسته بود، شش نفر آمدند، سه نفر طرف راستش نشستند و سه نفر طرف چپ.

به یکی از سمت راستی‌ها گفت: «تو کیستی؟»
گفت: «عقل.»
پرسید: «جای تو کجاست؟»
گفت: «مغز.»

از دومی پرسید: «تو کیستی؟»
گفت: «مهر.»
پرسید: «جای تو کجاست؟»
گفت: «دل.»

از سومی پرسید: «تو کیستی؟»
گفت: «حیا.»
پرسید: «جایت کجاست؟»
گفت: «چشم.»

سپس به جانب چپ نگریست و از یکی سؤال کرد: «تو کیستی؟»
جواب داد: «تکبر.»
پرسید: «محلت کجاست؟»
گفت: «مغز.»
گفت: «با عقل یک جایید؟»
گفت: «من که آمدم عقل می‌رود.»

از دومی پرسید: «تو کیستی؟»
جواب داد: «حسد.»
محلش را پرسید.
گفت: «دل.»
پرسید: «با مهر یک مکان دارید؟»
گفت: «من که بیایم، مهر خواهد رفت.»

از سومی پرسید: «کیستی؟»
گفت: « طمع »
پرسید: «مرکزت کجاست؟»
گفت: «چشم.»
گفت: «با حیا یک جا هستید؟»
گفت: «چون من داخل شوم، حیا خارج می شود.

در جوشن کبیر یک عبارتی هست که مى‌گوییم: “یا کٓریمٓ الصَّفْح”
معناش خیلى جالبه! یک وقتی یک کسی تو رو می‌بخشه، اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یه‌جوری نگات می‌کنه که تو می‌فهمی هنوز یادش نرفته؛ یه‌جورایی انگار که سابقه‌ی بدت رو مدام به یادت میاره
ولی یک وقتی، یک کسی تو رو می‌بخشه و یک‌طوری فراموش می‌کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی اصلا هم به روت نمیاره…
به این نوع بخشش میگن صَفح.
و خدای ما این‌گونه است…
از صمیم قلب می‌گویم:
“یا کٓریمٓ الصَّفْح”
بیاییم در واپسین روزهاى سال ببخشیم و بگذریم ??