در جوشن کبیر یک عبارتی هست که مى‌گوییم: “یا کٓریمٓ الصَّفْح”
معناش خیلى جالبه! یک وقتی یک کسی تو رو می‌بخشه، اما یادش نمیره که فلان خطا رو کردی و همیشه یه‌جوری نگات می‌کنه که تو می‌فهمی هنوز یادش نرفته؛ یه‌جورایی انگار که سابقه‌ی بدت رو مدام به یادت میاره
ولی یک وقتی، یک کسی تو رو می‌بخشه و یک‌طوری فراموش می‌کنه انگار نه انگار که تو خطایی رو مرتکب شدی اصلا هم به روت نمیاره…
به این نوع بخشش میگن صَفح.
و خدای ما این‌گونه است…
از صمیم قلب می‌گویم:
“یا کٓریمٓ الصَّفْح”
بیاییم در واپسین روزهاى سال ببخشیم و بگذریم ??