مدرسه علمیه زینبیه ایوان

نه

اینجا جغرافیای من نیست

سرزمین من نگاه سبز تو را به انتظار نشسته است.

نگاه کویر به ابرهای بارانی

آری، نگاه تو

نگاهی خاکی و این همه پاکی

نگاهی که ثمره فردا و فرداهای دیگر من است، نگاهی که با محراب ابرویش، اجازه طلوع خورشید و غروب ماه را می دهد

نگاه سبزی که تصویر گر رویاهای من است

نگاهی به وسعت نان، نانی به وسعت گرسنگی شبهای کودکان یتیم

یکی از عقایدی که باید آن را در نسل منتظر نهادینه کرد، انتظار فرج است. عقیده منتظر بودن، انسان را به گونه‌ای رشد می‌دهد که متناسب با جامعه مهدوی باشد. امام رضا علیه السلام می‌فرماید:

إِنَّ الْقَائِمَ مِنَّا هُوَ الْمَهْدِیُّ الَّذِی یَجِبُ أَنْ یُنْتَظَرَ فِی غَیْبَتِه؛ (ابن بابویه قمی، 1395: ج2، ص377) به راستى قائم ما که مهدى است، آن است که باید در حال غیبتش انتظار او را بکشند.

انتظار در زمان غیبت که امام رضا علیه السلام در کلام خود از آن سخن گفته است، انتظاری عملی است؛ یعنی نسلی که همچون امام زمان زندگی می‌کنند و می‌کوشند در غیاب حضرت، فرهنگ مهدوی را بر جامعه حاکم کنند. این انتظار است که پسندیده و نیکو و مورد نظر امام است

میلاد آقاعلى بن موسى الرضا ، ، شمس و شموس ثامن الحجج، مأواى دل‏شکستگان و تکیه‏ گاه درماندگان

بر دلدادگان بارگاه و حریمش مبارک باد

چون گل به بیابان خراســـان آمد

با لطف و کرم شـــاه غریـبان آمد

ای کاش منم خاک خراســـان بودم

آن لحظه که چون فصل بهاران آمد

« سُئِلَ عَلَيْهِ السَّلامُ عَنْ خِيارِ الْعبادِ؟ فَقالَ(عليه السلام):أَلَّذينَ إِذا أَحْسَنُوا إِسْتَبْشَرُوا، وَ إِذا أَساؤُوا إِسْتَغْفَرُوا وَ إِذا أُعْطُوا شَكَرُوا، وَ إِذا أُبْتِلُوا صَبَرُوا، وَ إِذا غَضِبُوا عَفَوْ ».

از امام رضا(عليه السلام) درباره بهترين بندگان سؤال شد.

فرمود: آنان كه هر گاه نيكى كنند خوشحال شوند، و هرگاه بدى كنند آمرزش خواهند، و هر گاه عطا شوند شكر گزارند و هر گاه بلا بينند صبر كنند، و هر گاه خشم كنند درگذرند.

امام ضمن حفظ آراستگى خود در خانه، بر آراسته بودن مرد در خانه تاكيد مى نمود(1) و به آنان كه داراي امكانات هستند لازم مى‏شمرد تا خانواده خود را در رفاه و آسايش قرار دهند(2) و مى‏فرمود:
شايسته است كه مرد بر خانواده‏اش از جهت مالي توجه بيشتر نمايد تا آرزوي مرگ او را نكنند.
ايشان بر فراخى منزل تاكيد مى‏كرد و مى‏فرمود: زندگى دنيا و لذت آن در بزرگى منزل و دوستان زياد است

امام بر خوش اخلاقى و نيك رفتارى با خانواده توصيه مى‏فرمود:
«أَقْرَبُكُمْ مِنِّى مَجْلِساً يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَحْسَنُكُمْ خُلُقاً وَ خَيْرُكُمْ لِأَهْلِهِ يعنى: در قيامت كسى به من نزديكتر است كه در دنيا خوش‏اخلاق‏تر و نسبت به خانواده‏ى خود نيكوكارتر باشد».

1) بحارالانوار، ج‏73، ص 100.
2) وسايل الشيعه، ج‏15، ص 249، چاپ اسلاميه .