مدرسه علمیه زینبیه ایوان

فضائل اميرالمؤمنين (علیه السلام)

على امام مبين و امام متقين است.

على به سوى حق هدايت مى‏كند و به آن عمل مى‏نمايد، و باطل را از بين مى‏برد و از آن نهى مى‏كند، و در راه خدا سرزنش ملامت كننده‏اى او را مانع نمى‏شود.

على اول كسى است كه به خدا ايمان آورد.

على را بر همه تفضيل دهيد كه او بعد از من، از هر مرد و زنى بالاتر است.

على «جَنْب» خداست كه در قرآن مى‏فرمايد: «يا حَسْرَتا عَلى ما فَرَّطْتُ في جَنْبِ اللَّهِ56/زمر».

اين على است كه از همه‏ى شما بيشتر مرا يارى كرده، و از همه‏ى شما به من سزاوارتر است، و از همه‏ى شما به من نزديك‏تر و نزد من از همه‏ى شما عزيزتر است. من و خدا از او راضى هستيم.

هيچ آيه‏اى درباره‏ى رضاى خداوند نازل نشده مگر در مورد على.

خداوند مؤمنين را در قرآن مورد خطاب قرار نداده مگر اينكه اول مخاطب آن على بوده است.

خداوند در سوره‏ى «هل أتى» گواهىِ بهشت را جز براى على نداده است.

سوره‏ى «هل أتى» درباره‏ى غير على و در مدح غير او نازل نشده است.

على يارى دهنده‏ى دينِ خدا و دفاع كننده از رسول خدا است.

على است تقى و نقى و هادى و مهدى.

على است محل وعده‏هاى الهى.

على بشارت دهنده است. على هدايت كننده است.

على است آن كس كه خداوند او را از من خلق كرده و من از اويم.

فضائل على بن ابى‏طالب نزد خداوند است، و خداوند آنها را در قرآن نازل كردهو بيش از آن است كه من در مجلس واحد همه‏ى آنها را بشمارم. پس هر كس از فضائل او به شما خبر داد- كه معرفت آن را هم داشت- از او بپذيريد.

فضائل اهل بيت (علیهم السلام)

پيامبرتان بهترين پيامبر، جانشين پيامبرتان بهترين جانشين، و فرزندانِ او بهترين جانشينانند.

على است كه به صبر و شكر متصف است، و بعد از او فرزندانم از نسل او.

نور از جانب خداوند عز و جل در من، و سپس در على و بعد در نسل او تا مهدى قائم قرار داده شده است.

ولايت على بن ابى طالب(علیه السلام)

خداوند على را به عنوان صاحب اختيار و امام شما منصوب نموده است.

اطاعت على بر شهرى و روستايى، عجم و عرب، آزاد و غلام، كوچك و بزرگ، سفيد و سياه واجب است.

حكم على بر هر موحدى (موجودى) اجرا شونده و كلام او مورد عمل و امرِ او نافذ است.

هر كس كه من صاحب اختيار او هستم، اين على صاحب اختيار اوست.

ولايت على از طرف خداوند است و دستور آن را او بر من نازل كرده است.

خداوندا، هر كس على را دوست دارد دوست بدار.

خداوند دين شما را با امامت او كامل كرد.

به امر على گوش فرا دهيد تا سلامت بمانيد، واو را اطاعت كنيد تا هدايت شويد و نهى‏هاى او را قبول كنيد تا به رشد و صلاح دست يابيد، و دنباله‏رو اراده‏ى او باشيد و راههاى مختلف، شما را از راه او منحرف نكند.

از راه على به راه گمراهى نرويد و از او دور نشويد و از ولايت او سرباز نزنيد.

اگر زمان طويلى بر شما گذشت و كوتاهى نموديد يا فراموش كرديد، بدانيد كه صاحب اختيار شما و بيانگر دين شما على است، كه خداوند بعد از من او را به عنوان امين بر خلقش منصوب نموده است. او به هر سؤالى كه داشته باشيد جواب مى‏دهد و آنچه را نمى‏دانيد بيان مى‏نمايد.

نبوت پيامبر

من حجت خدا بر همه‏ى مخلوقاتِ او از اهل آسمان و زمين هستم. هر كس در اين مطلب شك كند كافر است.

هر كس در چيزى از كلامِ من شك كند در همه‏ى آن شك كرده است، و شك كننده در گفتار من در آتش است.             

به امر پروردگار كلام من تغيير پذير نيست.

پيامبران و مرسلين گذشته به من بشارت داده‏اند.

هيچ علمى نيست مگر آنكه خداوند آن را به من آموخته است.

توحيد

بخش اول خطبه، حاوىِ عبارات والا و پر معنايى در توحيد است كه اجمالاً به آنها اشاره مى‏شود:

عظمت و علو خداوند، قدرت و علم او، خالقيت او، سميع و بصير بودن او، دائم و لايزالى بودن او، بى‏نيازى خداوند، اراده‏ى او، ضد و شريك نداشتن خداوند، كرم و حلم خداوند، منزه و قدوس بودن خداوند، بازگشت همه‏ى امور به خداوند، نزديكى خداوند به بندگانش، وسعت رحمت و نعمت خداوند، آثار قدرت خداوند در انسان و افلاك، انتقام و عذاب خداوند، لزوم حمد الهى و اظهار عجز از درك صفات او و تواضع و ذلت در مقابل عظمت خداوند.