مدرسه علمیه زینبیه ایوان

تصور «استكبار»، تصديق «استكبارستيزي» را در پي خواهد داشت. معني اين سخن آن است كه تا استكبار وجود دارد، مبارزه با استكبار هم وجود خواهد داشت. به عبارت ديگر، استكبارستيزي تعطيل‌پذير نيست. اين گزاره‌ها، داراي مباني قرآني و عقلي است. براي درك آن بايد ماهيت «استكبار» را مورد توجه قرار داد. استكبار يك بحث قرآني است و قرآن دو گروه مستكبرين و مستضعفين را با ويژگي‌هاي‌شان مورد بررسي قرار داده و تكليف مستضعفين را در قبال مستكبرين بيان داشته است. واژه «استكبار» از ماده «كبر» و مصدر باب استفعال است. استكبار خود را برتر از ديگران پنداشتن و با اين خودبرتربيني، دنبال سلطه بر ديگران بودن است. آيات زيادي در قرآن به موضوع استكبار و مستكبرين اختصاص يافته است.

مفسر بزرگ قرآن مرحوم علامه طباطبايي(ره)، با استناد به آيه شريفه «فاستكبروا في‌الارض بغير حق»، تصريح مي‌كند كه استكبار، هميشه يك امر باطل، ناروا و مذموم است. ايشان در تعريف استكبار و فرق بين متكبر و مستكبر بيان مي‌دارد: «مستكبر كسي است كه مي‌خواهد به بزرگي دست يابد و درصدد است كه بزرگي خود را به فعليت برساند و به رخ ديگران بكشد و متكبر كسي است كه بزرگي را به عنوان يك حالت نفساني در خود سراغ دارد و براي خود پذيرفته است.»

خداوند در قرآن به چهار شكل از استكبار با مصاديق آن شامل: استكبار عبادي (ابليس)، استكبار سياسي (فرعون)، استكبار اقتصادي (قارون) و استكبار علمي (بلعم بن باعورا) اشاره مي‌كند.

براساس آيات متعدد قرآن،‌ مستكبرين كه سردمدار آنان ابليس است، داراي ويژگي‌هايي چون خودبرتربيني و تحقير ديگران، فخر و مباهات به خاطر امتيازات مادي، تحقير توده‌هاي مستضعف و تلاش براي سلطه بر ديگران هستند. از ديدگاه قرآن،‌ مستكبرين با استفاده از تمامي شيوه‌ها، روش‌ها و ابزارهاي ممكن و در اختيار براي دستيابي به قدرت سياسي و تسلط بر مستضعفين بهره مي‌گيرند.

به بردگي و بندگي گرفتن انسان‌ها و واداشتن آنان به اطاعت، فريب دادن و خدعه نمودن، جنگ رواني به قصد استعمار مردم، رواج رسوم خرافي و قبيله‌اي و ايجاد جامعه‌اي طبقاتي از شيوه‌هاي مستكبرين براي سلطه بر مستضعفين است كه قرآن به آن اشاره مي‌كند. از نمونه‌هاي برجسته تاريخي استكبار سياسي كه در قرآن به تفصيل در مورد آن بحث شده، فرعون است.

استكبار سياسي يعني حكمراني به ناحق بر مردم و تحميل خود بر ديگران. قرآن در مورد فرعون مي‌گويد: «اِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِي الأرْضِ وَجَعَلَ اَهْلَهَا شِيَعًا يَسْتَضْعِفُ طَائِفَهً مِنْهُمْ يُذَبِّحُ اَبْنَاءَهُمْ وَيَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ اِنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُفْسِدِينَ» (فرعون در سرزمين (مصر) سربرافراشت و مردم آن را طبقه‌طبقه كرد و دچار اختلاف نمود و طبقه‌اي از آنان را زبون ساخت و پسرانشان را سر مي‌بريد و زنان‌شان را زنده بر جاي مي‌گذاشت. به درستي كه او از مفسدين بود.)
مبارزه با اين مستكبرين، وظيفه‌اي است كه خداوند بر دوش مستضعفين و ايمان‌آورندگان به خود قرار داده است. خداوند از مستضعفين و مؤمنين خواسته تا با تشكيل جبهه در برابر مستكبرين، به مبارزه با آنان بپردازند و حضرت حق وعده نصرت و پيروزي به مؤمنين در اين مبارزه داده است. «وَلا تَهِنوا وَلا تَحزَنوا وَأَنتُمُ الأَعلَونَ اِن كُنتُم مُؤمِنينَ».

خداوند صحنه نبرد حق و باطل و فرجام اين نبرد را اينگونه توصيف مي‌نمايد: «الَّذينَ آمَنوا يُقاتِلونَ في سَبيلِ اللَّهِ وَالَّذينَ كَفَروا يُقاتِلونَ في سَبيلِ الطّاغوتِ فَقاتِلوا اَولِياءَ الشَّيطانِ اِنَّ كَيدَ الشَّيطانِ كانَ ضَعيفًا».

سیزدهم آبان به همه ی مستضعفان آموخت که می توانند چپاول گران را به زباله دان تاریخ بسپارند. سیزده آبان به مسلمانان آموخت که در معبد انسانیت، آزادنه و آگاهانه در برابر والایی های ارجمند مکتب توحید، به نماز بایستند، تنها در برابر «اللّه » به کرنش و سجود بنشینند و جز او، همه را طرد کنند. واقعه ی سیزده آبان به دل های مؤمنان قوت بخشید و غروری مقدس و حماسه آفرین را در آنان زنده کرد. پرتوی تابناک از انوار الهی بر آنان تابانید و درس هایی بزرگ از شهادت و رشادت و دلیری به آنان آموخت. در سیزدهم آبان، مردم سرافراز ایران به همه ی مستضعفان جهان نشان داد که دیوار ستم، شکستنی است.

آیا تا به حال از خود پرسیده اید که «سیزده آبان» چه روزی است؟ آیا تا به حال درخشش ستارگان و مهتاب را در پهن دشت گیتی دیده اید؟ آیا تاکنون دیده اید که فروغ نورانی برخی ستارگان، بیش تر است؟ در آسمان تاریخ معاصر ایران زمین نیز، روزهایی چون ستارگان پرتو افشان می درخشند و درس روزهای درخشنده نیز برخی درخشنده ترند. سیزده آبان، این چنین است؛ زیرا در سیزدهم آبان، ملت ما با عشق و ایمان به آرمان خویش، همه ی قدرت های استکباری را به سخره گرفتند و شکوه پوشالی شان را پایمال کردند. در سیزدهم آبان، خدا مردان پاک سرشت، در سالگرد قربانی شدن دانشجویان و تبعید سرسلسله ی بیدار دلان، بر دیو پلیدی و پلشتی، مردانه تاختند و لانه ی فساد را درهم کوبیدند. این است که سیزده آبان در تاریخ این دیار شهیدپرور، برگی زرین را به خود اختصاص داده است و بسان ستاره ای فروزان در آسمان میهن اسلامی می درخشد.

سیزده آبان از جمله روزهای پرفروغی است که در تاریخ ایران زمین، همواره برجسته و سربلند است. سیزده آبان، روزی است که فرزندان ایثارگر و فداکار این مرز و بوم به جهانیان فهماندند که با توکل به قدرت ایمان می توان در برابر هر طاغوتی ـ هرچند خودش را قدرت مند نشان دهد ـ ایستاد. در سیزده آبان ثابت شد که با تکیه بر قدرت آن بزرگوار آفریننده و توانای زنده می توان، استعمار را به خاک مذلت افکند. درسیزدهم آبان این نکته به اثبات رسید که امنیت و آرامش را از حق کشان و ستم کیشان که به مظلومان امنیت و آسایش نمی دهند، می توان باز گرفت. حماسه ی سیزده آبان ثابت کرد که همه ی قدرت های به اصطلاح عظیم شیطانی و طاغوتی، از درون، پوچ و پوشالی است. در سیزده آبان، مردم عدالت خواه و ایمان مدار ما، خویشتن را باور کردند و به چشم خود دیدند آن قدرتی که در ذهن عده ای کج اندیش و کوته فکر، هم چون کوهی استوار است، «کاهی» بیش نیست. در سیزدهم آبان، وحدت کلمه معنا شد؛ تکیه بر محبوب بندگان و خدای خمینی آفرین، تفسیر شد و قدرت رهبری دینی بار دیگر تجربه گشت.

امروز به برکت انقلاب اسلامی و رهنمودهای پیر بیدارگر زمان؛ حضرت امام خمینی(ره) روحیه ی استکبارستیزی از مرزهای ایران، فراتر رفته و همه ملت های عدالت خواه، حق طلب و آزاده را فرا گرفته است. مبارزه ی خونین مردم شجاع و آزادی خواه فلسطین بر ضد اشغال گران صهیونیست و حامی اصلی آن یعنی آمریکا، همین روحیه را نشان می دهد و از ثمره های انقلاب شکوه مند اسلامی به شمار می رود.