مدرسه علمیه زینبیه ایوان

بچه‌ها با خیالِ کفش و لباس نو، چشمانشان را می‌بندند!
زن‌ها با فکر عوض کردن فرش و رنگ مبل جدیدشان!
مردها با محاسبه‌ی هزینه‌های شب عید و کارهای نیمه‌تمامشان!

اما فروردین که از نیمه بگذرد، طرح فرش و رنگ مبل از مُد می‌افتد و کفش و لباس نو از چشم، هزینه‌ها و کارهای نیمه‌تمام هم احتمالا تمام می‌شود!

ماهی‌ها می‌میرند و سبزه‌ها پلاسیده می‌شوند.
روی دیوارها و شیشه‌ها باز گرد و خاک می‌نشیند و هفت‌سین‌ها کم‌کم جمع می‌شود…

اینها رو گفتم که بدانید، اگر هفت‌سینتان یک سین هم کم داشته باشد، ایرادی ندارد!
اگر لباستان فلان مارک و مبلتان فلان طرح هم نباشد، آسمان به زمین نمی‌آید جانم!
خارج کنید خودتان را از دور این رقابت چشم و هم‌چشمی‌ها… شادی‌هایتان را به این مادیات بی‌دوام گره نزنید!

بگذارید کودکانمان یاد بگیرند که سال نو چیزی نیست جز حال خوب کنار هم بودن! جز وقتی که در کنار هم می‌گذرانیم… احساس خوشبختی داشتن با مادیات هنر نیست!

اگر میان همین اندک ‌داشته‌هایتان هم، با هم مهربان بودید، آن وقت بروید و میان مردم خوشبختی‌تان را جار بزنید!

اگر تصمیم گرفتید امسال را بیشتر کنار هم باشید و بیشتر لبخند بزنید، آن وقت است که شکوفه‌های خوشبختی در دلتان جوانه می‌زند
و حال و هوای زندگیتان بهاری می‌شود…

لبخند بزنید به ترک دیوارتان!
شاید شکوفه‌ای میانش منتظر جوانه زدن باشد!

✅ بالاخره یه نوروز جدید تو راهه و هرکی تو فکر هفت سین خودشه…

بعضیا هفت سینشون “سنجد“ و “سیر” و “سماق” و “سرکه” و “سیب” و “سبزه” و “سوسن“ـه

بعضیا هفت سینشون “سکه“ و “سانتافه“ و “سفر خارج “ و “سونا“ و “سگ جیبی” و “ساختمون آنچنانی” و “سرمایه ها“شونه.

بعضی ها هفت سینشون “ساختمون نیمه کاره” و “سقفایی که چکه میکنه“ و “سکه های پول خرد واسه خرید نون” و “سبد های خالی” و “سیاهی دود هیزم” و “سرمای تنشون” و “سیلی سرخ صورتشون“ـه

بعضی ها “سیاهن” بعضی ها “سفید“!
بعضیا “سبزن“ و بعضیا “سرخ“!
بعضی ها یه سین پر و پیمون “سلامتی“ دارن و نمیبیننش…
بعضیا در به در “سکه“هاشون رو ،“سَر به نیست “ میکنن تا سین ”سلامتی“ رو “سَر“شون باشه.

بعضیا از سین های دنیا فقط یه “سر پناه” میخوان، بعضیا فقط یه “سرپرست“!

بعضیا “سرمست” دنیان و بعضی ها “سرسام“ میگیرن از اینهمه “سردرگمی” هاش!

بعضی ها رو میشناسم که هفت “سین” زندگیشون رو با “صاد “میچینن: صفا و صداقت و صمیمیت و صبر و صلح و صلابت و صواب …

? هفت (صاد)تون موندگار ?

پایان سال رسیده ایم…انتهای کوچه اسفند
بیایید برای هم دعا کنیم
دعا کنیم برای جاودانگی مهر مادر ? … همیشه سبز ماندن نگاه خسته ی پدر…
سلامتی همسر و خواهر و برادر و فرزند
برای دل دوستانمان دعای روشنی کنیم…
دعا کنیم برای قلب مهربان همسایه…
دعا کنیم برای تمام بیمارانی که چشم به خدای الشافی دوخته اند.
دعا کنیم برای تمام آنانی که سفره خالیشان را به حرمت مهربانی خدایشان شکر میگویند!
دعا کنیم برای دل کودکانی که جای خالی پدر گوشه سفره هفت سینشان به چشم میخورد اما لبخند میزنند برای دل مادر و به پاس شکر خدایشان.
دعا کنیم هیچ پدر و مادری در این شب عید شرمنده نگاه اشک آلود فرزندش نشود
و دعا کنیم برای تمام کسانی که این روزها زیر بار جنگ و بی عدالتی ها هنوز لبخند میزنند به امید لطف خدایشان
و بعد…
دعا کنیم برای دلمان تا همیشه آبی بماند و لبریز از عشق به دیگران!
یادمان نرود دنیا در گذر است جایی برای شستشوی دلمان از تمام غصه ها و کدروت ها پیدا کنیم… گاهی چه زود دیر میشود…
امیدوارم نوروزی که پیش رو دارید….
آغاز روزهایی باشد که آرزو دارید ?

❤ ️ ???????❤

‍ #شهید_عباس_کریمی :
? شهادت برای من یک فیض بزرگی است من لیاقت یک شهید را ندارم و امیدوارم که آنها که قبل و بعد از من به درجه شهادت نائل آمده‌اند من را در آن دنیا شفاعت نمایند. ?

#زنده_نگه_داشتن_یاد_شهیدان
#کمتراز_شهادت_نیست

?#سـیــــره_شهــــدا ?

قبل از عملیات میمڪ بود ،‌
دلم آرام نداشت ،
عبد الحسین انگار فهمیده بود ،

❣بدون مقدمہ گفت :
” من با تمام وجود بہ آیہ ی ‌
‌«و مارمیت اذرمیت و لکن الله رمی»‌
اعتقاد دارم ،
تو عملیات ها یقین دارم کہ
خداست کہ تیر ها رو بہ اهداف مینشونہ…‌
‌
‌داشتم نگاش مےڪردم ، پرسید :
” قرآن دارے تو جیبت .. ؟ “
یہ قرآن جیبے داشتم ، گفتم :” آره ”
گفت :برای اینکہ حرفم بهت ثابت بشہ
همین الان قرآنتو در بیار و باز ڪن ،
اگر این آیہ نیومد .. ! “

❣قرآن رو در آوردم ،‌‌
بسم الله گفتم و بازش ڪردم‌
«و مارمیت اذرمیت و لکن الله رمی» ‌
دلم آرام شد ..
‌