مدرسه علمیه زینبیه ایوان

دستاويز بعضى اين است كه در قرآن موضوع عدّه و ارث و حفظ فروج، نسبت به ازدواج مطرح است و متعه ازدواج

نيست. ولى پاسخ ما اين است:

اوّلاً نام ازدواج به متعه هم گفته مى‏شود، و ثانياً در متعه هم عدّه لازم است وفقط قانون ارث زن از مرد يا بالعكس،

در متعه استثنا شده است.

پاسخ به شبهات‏

1. آيا ازدواج موقّت نقابى بر چهره‏ى فحشا نيست؟

پاسخ: خير، زيرا:

الف: در ازدواج موقّت زن فقط در اختيار يك نفر است.

ب: حداقل چهل و پنج روز بايد عدّه نگاه دارد.

ج: مولود مُتعه همچون مولود همسر دائمى است.

2. آيا مردان هوسباز از اين قانون سوء استفاده نمى‏كنند؟

پاسخ: ممكن است از هر قانون مفيد و ضرورى افرادى سوء استفاده كنند. مگر از انگور شراب نمى‏سازند؟ مگر

زمانى كه بعضى از سفر حج سوء استفاده كردند، بايد منكر سفر حج شد؟

3. تكليف فرزندان مُتعه چيست؟

پاسخ: در حقوق و ارث و امثال آن، هيچ فرقى با فرزندان همسر دائم ندارند.

در اسلام، مبغوض‏ترين حلال‏ها، طلاق است. پيامبر گرامى اسلام مى‏فرمايد: ازدواج كنيد و طلاق ندهيد كه با

طلاق، عرش خدا به لرزه در مى‏آيد: «تزوّجوا و لا تطلّقوا فانّ الطلاق يهتزّ منه العرش»البته طلاق يك راه حلّ و

گاهى ضرورت است.

در مورد چگونگى طلاق چند نظريه وجود دارد:

الف) طلاق، بايد به راحتى قابل انجام و بدون هيچ قيدى باشد كه اين امر مورد سوء استفاده افراد هوسباز و

عيّاش قرار مى‏گيرد، و زن را فقط براى هوس‏هاى زود گذر خود مى‏خواهند.

ب) طلاق بايد به كلّى ممنوع باشد كه كليسا طرفدار اين نظريه است. در حالى كه ممنوعيّت طلاق سبب

مى‏شود تا مردان و زنانى كه با هم توافق ندارند، تا پايان عمر بسوزند و بسازند و يا مخفيانه همسر ديگرى اختيار

كنند.

د) طلاق بايد به دست زن باشد. در اين فرض آمار طلاق بالا مى‏رود، زيرا زنان عاطفى‏تر و زود رنج‏ترند و در برخورد

با مشكلات زندگى، اقدام به طلاق مى‏كنند و زندگى‏هاى بسيارى به اندك رنجى از هم متلاشى مى‏گردد.

ه) طلاق بايد به دست مرد باشد؛ امّا در چارچوب قانون و با نظارت كامل حاكم اسلامى كه مسئول جلوگيرى از

ظلم وبرقرارى عدالت است. البتّه در مواردى كه زن متقاضى طلاق است، حاكم اسلامى به تقاضاى او رسيدگى

كرده و در صورت لزوم، حكم به طلاق و جدايى مى‏دهد.

در اسلام، طلاق بايد تابع شرايط و قوانين خاص باشد و به مسائل اخلاقى پاى بند باشد.

اين آيه، براى رفع اختلاف ميان زن و شوهر، و پيشگيرى از وقوع طلاق، يك دادگاه خانوادگى را با امتيازات زير مطرح

مى‏كند:

1. داوران، از هردو فاميل باشند تا سوز، تعهّد وخيرخواهى بيشترى داشته‏باشند.

2. اين دادگاه، نياز به بودجه ندارد.

3. رسيدگى به اختلاف در اين دادگاه، سريع، بدون تراكم پرونده و مشكلات كارِ ادارى است.

4. اسرار دادگاه به بيگانگان نمى‏رسد ومسائل اختلافى در ميان خودشان مى‏ماند.

5. چون داوران از خود فاميلند، مورد اعتماد طرفين مى‏باشند.

براى حل همه مشكلات، انتخاب داور جايز است. امام باقرعليه السلام در پاسخ اعتراضى كه به پذيرش حكميّت

در صفّين براى حضرت على‏عليه السلام بود اين آيه را تلاوت فرمودند.

از امام صادق‏عليه السلام درباره‏ى «فابعثوا حَكماً…» سؤال شد، حضرت فرمود: حَكمين نمى‏توانند به طلاق

وجدايى حكم كنند، مگر آنكه از طرفين اجازه داشته‏باشند.

معناى «اِستيناس» اجازه خواستن و اعلام ورود است كه به گفته‏ى روايات مى‏تواند با ذكر خدا باشد و يا صداى پا و

سلام كردن و امثال آن.

شخصى از پيامبرصلى الله عليه وآله پرسيد آيا براى ورود به منزل مادرم اجازه بگيرم؟ فرمود: بله، گفت: در خانه

جز او كسى نيست و جز من خادمى ندارد! حضرت فرمود: آيا دوست دارى مادرت را برهنه ببينى؟ گفت نه. فرمود:

پس اجازه بگير.

در روايتى ديگر آمده است كه پيامبرصلى الله عليه وآله از ورود مردان به خانه زنانى كه اولياى آنان حضور ندارند

نهى فرمود.

در روايات مى‏خوانيم: اجازه گرفتن سه مرتبه باشد تا اهل خانه فرصت جمع و جور كردن خود را داشته باشند.

(البتّه اجازه گرفتن براى ورود به خانه ديگران است، ولى انسان مى‏تواند سرزده به خانه خود وارد شود.) وبراى

نجات غريق و مظلوم و مورد آتش سوزى، اجازه لازم نيست.

پيامبراكرم‏صلى الله عليه وآله هرگاه مى‏خواست وارد منزلى شود، براى اجازه گرفتن، روبروى در خانه نمى‏ايستاد

بلكه سمت راست يا چپ مى‏ايستاد تا نگاه مباركشان به داخل خانه نيفتد.

1. زن و شوهرى كه هم‏فكر و همگام در كار خير هستند. (همچون حضرت على و حضرت زهراعليهما السلام)

«يطعمون الطعام»

2. زن و شوهرى كه در خباثت هم‏فكر و همگام هستند. (ابولهب و همسرش) «تبت يدا ابى لهب… وامرأته حمّالة

الحطب»

3. خانواده‏اى كه مرد خوب؛ امّا زن بد است. (زن لوط و نوح) «كانتا تحت عبدين… فخانتاهما»

4. خانواده‏اى كه مرد بد؛ امّا همسر خوب است. (زن فرعون) «مثلاً للّذين آمنوا امرأة فرعون»