مدرسه علمیه زینبیه ایوان

الـهی! عـرفـه ‏ام، بـاحـسیـن عـلیه ‏السلام از عـرفات کـوچ کـرد و رحل اقـامـت در کـربـلا گـزید؛ پـس تـو رامـی خـوانـم به زبـانی کـه امـامـم حـسیـن علیه ‏الـسلام در روز عـرفه و در ودایـش بـا سرزمین عـرفـات خـواند.
الـهی تـو را مـی‏خـوانم، بـا اشک‏هایی کـه بـه تـرنم آخـرین نـوای آسمانی مـولایم حـسین علیه ‏السلام در روز عـرفه، بـر صـورت شرمـسارم روان شده است.
خـدایا! غـروب ایـن روز را بـا غـروب گـنـاهـانمان یـکی گـردان.

آمین . . .

امروز بوی دعا می دهد، حسین
محمل ندای کرب و بلا می دهد، حسین
حج ات نشد تمام چرا می کنی شتاب؟
قربانگه است ، آنکه صدا می زند ” حسین”

عرفات نام جایگاهی است كه حاجیان در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می كنند و به دعا و نیایش میپردازند و پس از برگزاری نماز ظهر و عصر به مكه مكرمه باز میگردند و وجه تسمیه آنرا چنین گفته اند كه جبرائیل علیه السلام هنگامی كه مناسك را به ابراهیم می آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت «عرفت» و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده شد.

خوشا دلی که در جوشش ناب عرفه وضو می گیرد.