مدرسه علمیه زینبیه ایوان

گـــــاهی نـــــه گریـــــه آرامت می کنــــد و نـــــــــــه خنــــــــده

نــــــــه فریـــــــــاد آرامــت می کنــــــــد و نـــــــه سکــــــــوت

آنجـــــاست کـــــه بـــا چشمانی خیس

رو بـــه آسمـــــان می کنی و می گویی

خدایــــــا تنهـــــا تــــو را دارم تنهـــــــایم مگـــــــذار…

خــــــــــدایا‎ ‎

تو می دانی ما را چه می شود و ما خود نمی دانیم !!! ‏

نجاتمان بده‎ . . . ‎

ای آن که بی‌آن که بگوییم شنیده ای …

گاهي كه فكر مي‌كني كسي هستي،‌

خدا چنان تو را به زمين مي‌زند كه بداني هيچ چيز نيستي

هر چه داري همه از اوست

خداي من هيچم، هيچ هيچ

غرور گه‌ گاهم را ببخش

پروردگار من به من بياموز كه خود را نبينم

الهی، ما همه بیچاره‌ایم و تنها تو چاره‌ای، و ما همه هیچ كاره‌ایم و تنها تو كاره‌ای.1

راه بندگي دشوار است زيرا شيطان هميشه در كمين است

الهی، ناتوانم و در راهم

و گردنه‌های سخت در پیش است

و رهزن‌های بسیار در كمین

و بار گران بر دوش.

«یا هادی، اهدنا الصراطَ المستقیم،صراطَ الّذین أنعمتَ علیهم غیرِ المغضوبِ علیهم ولاالضّالّین!»2

1، 2 : الهي‌نامه آيت الله حسن‌زاده آملي