مدرسه علمیه زینبیه ایوان

حسين(ع) را فاطمه(س) شير نداد. نه فاطمه(س)، نه هيچ زن ديگري.

وقتي که به دنيا آمد، فاطمه(س) شير نداشت که به او بدهد.

هيچ زني هم پيدا نشد که دایه‌اش بشود.

محمد(ص) رسول الله انگشتش را در دهان حسين(ع) می‌گذاشت.

او می‌مکید و اين مکيدن براي دو سه روزش کافي بود.

گوش و خون حسين(ع) مي رویید از گوشت و خون محمد(ص) …

لحمهم لحمی و دمهم دمی

فاطمه(س) خواب است. حسين(ع) گريه می‌کند.

يک دفعه گهواره شروع می‌کند به تکان خوردن. 

صداي لالايي شنيده می‌شود. حسين(ع) آرام می‌گیرد.

ماجرا را که براي محمد(ص) رسول الله تعريف می‌کنند، می‌گوید: «جبرئيل بوده، جبرئيل امين»

ای اتصال نوری ما تا خدا حسین
بی تو نبود خلقت ما کیمیا حسین
روشن تر از درخشش خورشید مشرقین
در جان ماست نور جمال شما حسین
ایام عزاداری سیدالشهدا تسلیت باد

آبی که به خیمه رواست،

به سقا حرام است! […] 

نفس نمی کشید زینب 

از آن عصر که بریدند،

نای زندگی اش را…