مدرسه علمیه زینبیه ایوان

‍ 💔🍃▪️⚫️▪️🍃💔
🕯▪️گرچه خاكي ست ولي مرقد او كعبه ي ماست

🕯▪️نام آن گرچه بقيع است ولي عرش خداست

🕯▪️حرم كرب و بلا جلوه ي بيت الحسن است

🕯▪️حَسَنيه ست به هرجا كه حُسينيه به پاست 
🕯▪️طالع ِ هركه حسيني ست يقيناً حسني ست

🕯▪️كه حسين ابن علي هم حسن دوم ماست 
🕯▪️حسني هستم و از حشر چه باكي دارم

🕯▪️كه سر و كار ِ غلامان حسن با زهراست
💔🍃▪️⚫️▪️🍃💔

@gallerymazhabi

‍ 💠راه را غلط نروید‼️
🍃عزیزانم راه را غلط نروید راه همان است که رهبر فرزانه انقلاب حضرت آیة العظمی امام خامنه ای مارا بر آن هدایت می کند 
🍃هوشیار باشید که دشمن ریشه مارا هدف گرفته، چشم دشمن را هدف بگیرید.
#شهيدمدافع_حرم_علی_عسکری
↙️ کانالی در جهت اسلام سیاسی↙️

https://telegram.me/joinchat/Cq1vHzw1sH-jFTBOWqTiZQ

✍ #روایات_دوران_غیبت
↩️ #گروه_دوم 

محمدبن‌مسلم گوید، امام صادق علیه‌السلام فرمود: «در نزدیکی ظهور قائم، برای اهل ایمان نشانه‌هایی از سوی خدا هست». عرض کردم: آنها چیست، فدایتان گردم؟
فرمود: «خداوند فرموده است: «و حتماً شما (یعنی مؤمنان پیش از خروج قائم) را می‌آزماییم؛ آزمونی به ترس، گرسنگی، کاستی در اموال، جان‌ها و میوه‌ها، مژده ده صابران را»؛ یعنی خداوند می‌فرماید: حتماً شما را به ترس از پادشاهان بنی‌فلان در پایان حکومتشان می‌آزماییم و به گرسنگی به خاطر بالا بودن قیمت‌ها و به کاستی در اموال، این به خاطر فساد تجارت‌ها و کاستی سود است. هم چنین به نقص در جان‌ها که مراد مرگ تند و سریع است و کاستی میوه‌ها که به‌خاطر کاستی محصول اوّل و بهتر است. در آن هنگام، بردباران را به تعجیل ظهور قائم علیه‌السلام بشارت باد!».(3)
همچنین از امام صادق علیه‌السلام است که: «پنج علامت پیش از قیام قائم خواهد بود: خروج یمانی، سفیانی، ندای آسمانی، شکافتن زمین و کشته‌شدن نفس زکیّه».(۴)
۳. منتخب‌الاثر، لطف‌الله صافی، ص۴۴۰.

۴. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۲، ص۶۵۰.

☘اللهُمَّ عَجِّـــــلْ لِوَلِیِّکَ الْفَـــــرَج☘
🌸گروه فرهنگی و مذهبی محبان العباس علیه السلام. برای عضویت در گروه» لبیک یا عباس ع« را به شماره 09900628701.ارسال کنید.یا عباس ع🌸

یکی از آسیب‌های مسایل تاریخی آن است که برخی از رخدادها ابهام دارد و از شفافیت لازم برخوردار نیست؛ از این رو قضاوت درباره آن‌ها مشکل است. تاریخ زندگی پیامبر(ص) نیز از این قاعده مستثنا نیست و بخشی از آن فاقد شفافیت می‌باشد؛ از این رو است که دانشمندان سنی و شیعی در خصوص تاریخ ولادت ایشان اختلاف نظر دارند که دوازدهم ربیع الاول است و یا هفدهم آن.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) یکی از مسایلی که ابهام دارد، آن است که “آیا حضرت به مرگ طبیعی از دنیا رفت و یا شهید شد1″؟ در ذیل به برخی نقل قول‌ها در این زمینه و پاسخ‌هایی که به آنها داده شده اشاره می‌کنیم:

در برخی از متون آمده است: «گروهی، زنِ یکی از اشراف یهود را به نام زینب فریب دادند که پیامبر را از طریق غذا مسموم سازد. نقشه وی از این قرار بود که آن زن، کسی را خدمت یکی از یاران پیامبر فرستاد و از او پرسید که پیامبر اسلام کدام عضو از گوسفند را بیشتر دوست می‌دارد. او در پاسخ گفت: ذراع گوسفند مطبوع‌ترین عضو برای پیامبر است. زینب، گوسفندی را بریان کرد و آن را مسموم ساخت، و بیش از همه در ذراع آن سم داخل نمود و به عنوان هدیه خدمت پیامبر فرستاد. پیامبر نخستین لقمه‌ای را که به دهان گذارد، احساس کرد مسموم است. فوراً آن را از دهان در آورد، ولی کسی که با ایشان غذا می‌خورد، یعنی «بشر بن براء معرور» که از روی غفلت چند لقمه خورده بود؛ پس از مدتی بر اثر سم درگذشت. پیامبر دستور داد زینب را احضار کردند و به او گفت: چرا چنین جفایی را بر من روا داشتی؟! وی در پاسخ گفت: تو اوضاع قبیله ما را هم بر هم زدی، من با خود فکر کردم که اگر فرمانروا باشی، با خوردن این سم از بین خواهی رفت، و اگر پیامبر خدا باشی، قطعاً از آن اطلاع یافته و از خوردن آن خودداری خواهی نمود.

ابن اسحاق گزارش می‌دهد: «رسول خدا در معرض وفات خود به «امّ بشر» دختر «براء بن معرور» که برای عیادت وی آمده بود، گفت: از همان خوراکی که با برادرت در «خیبر» خورده، اکنون رگ دلم قطع می‌شود. بدین جهت مسلمانان رسول خدا را علاوه بر افتخارات نبوّت دارای مقام شهادت هم می‌دانستند.

با توجه به مطالب مذکور باید گفت:

1) از برخی روایات و متون دینی استفاده می‌شود که پیامبر(ص) در جنگ خیبر مسموم شده و این مسمومیت در بیماری پیامبر مؤثر بوده است. برخی گفته‌اند: معروف این است که پیامبر در کسالت وفات خود می‌فرمود: این بیماری از آثار غذای مسمومی است که آن زن یهودی خورانده است.

شاید به خاطر همین روایات و متون تاریخی بوده که پیامبر(ص) را نیز دارای مقام شهادت می‌دانستند، همان گونه که ابن هشام تصریح نموده است.

در برخی روایات نیز اشاره شده که مسمومیت پیامبر در رحلت او تأثیرگذار بوده است، از این رو حضرت در هنگام رحلت با اشاره به مسمومیت خویش در خیبر می‌فرمود: «نیست پیامبر و وصی مگر این که شهید شود».

2) در خصوص این که به پیامبر(ص) شهید گفته نمی‌شود، شاید بدان جهت باشد که مسایل تاریخی ابهام دارد و یا سند برخی از روایات اشکال دارد. طبیعی است چیزهایی را می‌توان به ساحت مقدّس پیامبر نسبت داد که شبهه و ابهام نداشته باشد. از سوی دیگر دقیقاً مشخص نیست که مسمومیت، چقدر در رحلت پیامبر تأثیرگذار بوده؛ زیرا مسمومیت در سال هفتم هجری بوده، ولی رحلت پیامبر در سال 11 هجری اتفاق افتاده و این فاصله زمانی حکایت از آن دارد که مسمومیت عامل اصلی رحلت پیامبر نبوده است. اگر مسمومیت علت اصلی رحلت پیامبر(ص) بود، باید پیامبر بعد از مسمومیت از دنیا می‌رفت، همان گونه که «بشر بن براء» که از گوشت همان گوسفند خورده بود، فوت کرد.

3) در خصوص صحت و عدم صحت اقوال درباره رحلت و یا شهادت پیامبر(ص) نمی‌توان قضاوت نمود،‌ زیرا داوری درباره مسایل تاریخی مبهم، مشکل است. از متون تاریخی استفاده می‌شود که پیامبر توسط زن یهودیه مسموم شده است. حال پیامبر(ص) در اثر مسمومیت از دنیا رفت یا نه، مشخص نیست.

در ادامه به مناسبت رحلت آخرین پیامبر خداوند حضرت محمدبن عبدالله(ص) بخشی از زندگینامه آن حضرت را مرور می‌کنیم