مدرسه علمیه زینبیه ایوان

دهه فجر انقلاب اسلامی، اوج بروز عقل و احساسات ملت ایران و عصاره ولایتمداری و بصیرت مردم بود. مردمی که از سوسوهای اوان مبارزات تا سرنگونی نظام ستم شاهی و از دسیسه های شیطانی منافقین تا به ذلت کشیدن رژیم بعثی، هر آن چه را از جان و مال داشتتد در طبق اخلاص نهاده و سر به پیر جمارانی خویش سپردند و در این سی و هشت سال، فراز و نشیب های سترگی را گذراندند. سال هایی که این پیام امیدوارانه را به ستم دیدگان جهان می دهد که بساط ظالمان و مستکبران برای همیشه جمع شدنی است و فجر آن خورشید تابان موعود، رهایی بخش مستضعفین و روشنی بخش قلوب صالحین خواهد بود. انشاءالله.

طلاب حوزه علمیه زینبیه(س) شهرستان ایوانغرب ضمن تبریک به مناسبت فرا رسیدن سی و هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی از آحاد ملت دعوت می کند تا مانند همیشه با حضور پر رنگ خود این پیام امیدوارانه را در وسعت زمین بیش از پیش پراکنده سازند که “ان الارض یرثها عبادی الصالحون".

اگر خورشید ایمان، گرمابخش دل پرستار باشد

اگر عاطفه پرستار از سرچشمه عاطفه زینبی جاری شود

اگر جویبار رحمت و ایثار پرستار به چشمه تقوای الهی متصل باشد

پرستاری، بالی خواهد بود برای پرواز در آسمان رضایت خدا . . .

كنيه آن عليا حضرت (( ام كلثوم )) است ، و اين كه ايشان را (( زينب كبرى )) مى گويند، براى آن است كه فرق باشد بين او و بين كسى از خواهرانش كه به آن نام و كنيه ناميده شده است .

چنان كه ملقبه به (( صديقه صغرى )) شده است ، براى فرق بين او و مادرش صديقه كبرى فاطمه زهراصلوات الله عليهما.

الف ) زينب كبرى : اين لقب براى مشخص شدن و تمييز دادن او از ساير خواهرانش (كه از ديگر زنان اميرمؤ منان به دنيا آمده بودند) بود.

ب )الصديقة الصغرى : چون (( صديقة )) لقب مبارك مادرش ، زهراى مرضيه (س) است ، و از سويى شباهت هاى بى شمارى ميان مادر و دختر وجود داشت ، لذا حضرت زينب را (( صديقه صغرى )) ملقب كردند.

ج ) عقيله / عقيله بنى هاشم / عقيله الطالبين :

(( عقيله )) به معناى بانويى است كه در قومش از كرامت و ارجمندى ويژه اى بر خوردار باشد و در خانه اش عزت و محبت فوق العاده اى داشته باشد.

د) ديگر لقب ها:

از ديگر لقب هاى حضرت زينب ، موثقه عارفه ، عالمه غيرمعلمه ، عابده آل على ، فاضله و كامله است .

حضرت زينب (س) مانند دو برادرش حسن و حسين (ع) از زبان رسول الله (ص) تغذى مى كرد.

همان طور كه در بسيارى از اخبار آمده است ، پيغمبر (ص) زبان خود را در دهان حسنين مى گذاشت ، آنان با مكيدن زبان پيغمبر تغذيه مى شدند و از همين طريق گوشت و پوست بدنشان مى روييد و رشد مى كرد، در مورد حضرت زينب (س) نيز همين عمل را انجام مى داد.

در جلد اول از كتاب خرايج راوندى (صفحه 94) معجزه يكصد و پنجاه و پنج (155) از حضرت صادق (ع) چنين روايت كرده است :

امام صادق (ع) فرمود: پيغمبر (ص) پيوسته نزد فرزندان شير خوار فاطمه مى آمد، از آب دهان خود آنان را تغذيه مى كرد و سپس به فاطمه (س) مى فرمود به آنان شير ندهيد))