مدرسه علمیه زینبیه ایوان

بعضی وقتها انگیزه برای نفس کشیدن هم نداری. دلت می خواهد زمین دهان باز کند تو را با تمام آنچه به تو مربوط می شود ، ببلعد. تونیست شوی درست مثل زمانی که اصلا نبودی . نباشی و فقط و فقط فکر نبودنت آرامت کند .این حس نَحس همراهت می شود و صبح و شب در گوشت ” خوب بود ،نبودی ” را زمزمه می کند . می مانی این حس از کجا آمده. زاییده ی کدام فکر و یا القاء کدام “نا دوستِ مهربانِ امروزِ” توست . بقچه ی گذشته را که می گشایی ردی ،نشانی نمی یابی که از کجا آغاز شده این حس نَحس نبودن. بودن را چگونه معنا کنی. که مسلح شوی در برابر این تفکر که نبودنت را را آرزو می کند. تمام قدایستادن را آرزو داری. امّا چگونه به دست آوردنش فکرت را پنچر میکند. شایددوست داری چشم هایت راببندی و فرشته ی وحی را پیش رویت ببینی. او آرام در گوشت بخواند “هرچه می گویم تکرار کن “.

تو با حالتی بین خنده و گریه گفته های او را تکرار کنی :"اللهی …

من به تو شكايت میكنم،

از غربتم،

و دوری خانه آخرتم،

و سبكی ام نزد كسی كه اختيار كارم را به او دادى.

خدايا غضبت را بر من فرود نياور،

اگر در مقام خشم كردن بر من نباشى،

از غير تو باك ندارم،

منزّهى تو،

جز اينكه عافيتت بر من گسترده تر است،

از تو درخواست میكنم پروردگارا به نور جمالت،

كه زمين و آسمان ها به آن روشن گشت،

و تاريكي ها به آن برطرف شد………”

“تو پناهگاه منى زمانى كه راه ها با همه وسعتشان درمانده ام كنند،

و زمين با همه پهناوری اش بر من تنگ گيرد و اگر رحمت تو نبود، هر آينه من از هلاك شدگان بودم،

و ناديده گيرنده لغزشم تويى،

و اگر پرده پوشی ات بر من نبود،

هرآينه من از رسواشدگان بودم،

و تويى كه مرا با پيروزى بر دشمنانم تأييد میكنى،

و اگر يارى تو نبود هر آينه من از شكست خوردگان بودم،

اى كه وجودش را به بلندى و برترى اختصاص داده، در نتيجه اوليايش به عزّت او عزيز میشوند،

ای آن كه پادشاهان در برابرش يوغ ذلّت بر گردن هايشان گذاشته اند، در نتيجه از حملاتش ترسانند….”

تو فقط اشک می ریزی و چه زیباست حس بودنت. چه نازیدن دارد به خدای که همیشه حواسش به تو است. چه افتخار دارد بندگی کردن چنین خدایی. دوست داری تا آخرش را تکرار کنی. قلبت بی صبرانه می تپد تا غرق شوی در بودنی که بودنش را بی دلیل از خدایت آرزو داشتی.

 نمی دانم چرا ولی دل تنگ عرفه هستم….

در روایتی از امام صادق (ع) آمده کسی که در رمضان آمرزیده نشده باید منتظر رمضان آینده باشد مگر اینکه عرفه را درک نماید(مفاتیح الجنان).روز عرفه، روز رسیدن به غایت آمال عارفان و روز همجواری با عرش الهی است.

زلال عرفه گوارای وجودتان….

روز عرفه، روز معرفت، روز زدودن قلب از غبار عصیان و روز خدا و خدایی شدن است. روز رویش گلستان رحمت، روز نگین انگشتری ذی الحجه و روز دعا و استجابت دعا است. روز اشک و ناله، روز حسین و حسینی شدن و روز شکستن بت های درون. روز بریدن از خاک و پیوند با افلاک و روز توسل به مقام ربوبیت حضرت حق است.

مقام معظم رهبری (مدظله العالی) درباره محتوای دعای عرفه فرمودند: «دعاهایی که از ائمه رسیده است، بهترین دعاهاست. اولا خواسته‌هایی در این دعاها گنجانده شده است که به ذهن امثال ماها اصلا خطور نمی‌کند و انسان از زبان ائمه (علیهم‌السلام) آنها را از خدا طلب می‌کند. در دعای ابوحمزه و دعای افتتاح و دعای عرفه بهترین مطالبات و خواسته‌ها برای انسان مطرح می‌شود؛ که اگر انسان اینها را از خدا بخواهد و بگیرد، می‌تواند برای او سرمایه باشد. ثانیا در این دعاها مایه‌های خشوع و تضرع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بیانی ادا شده است که دل را خاشع و نرم می‌کند. با عبارات فصیح و بلیغ، عشق و شیفتگی و شوق در این دعاها موج می‌زند. انسان باید این دعاها را قدر بداند و از آنها استفاده کند.»

حضرت امام جعفر صادق(ع) فرمودند: اگر كسي در ماه مبارك رمضان مورد مغفرت الهي قرار نگيرد غفران براي او نيست مگر آنكه عرفه را درك كند.

از اين روايت دو مطلب به دست مي‏آيد: يكي، عظمت ماه مبارك رمضان از نظر گسترش مغفرت الهي است كه همه را در بر مي‌گيرد. دوم، عظمت عرفه است. در ماه مبارك رمضان، زمان مطرح است. ممكن است براي عرفه هم زمان مطرح باشد؛ يعني روز خاص و هم مكان مورد نظر باشد كه آن زمين عرفات است. ولي مسلّماً زمان در اهميت موضوع دخالت دارد كه روز عرفه است.

از لحاظ قيد زمان، اگر كسي در ماه مبارك رمضان مورد مغفرت الهي قرار نگرفت، مسلما اگر در روز عرفه از خداوند طلب مغفرت كند مورد مغفرت الهي قرار خواهد گرفت.