موضوع: "لحظاتی با اهل بیت(ع)"
تهذیب نفس
یکشنبه 95/06/14
پروردگارا به تو پناه می برم از هیجان حرص، و تیزی خشم، و چیرگی حسد، و ناتوانی بر شکیبائی، و قلت قناعت، و بدی خلق، و ستیهیدن شهوت، و بندگی نخوت، و پیروی هوای نفس، و به یکسو شدن از راه خیر، و فرو رفتن به خواب غفلت، و در افتادن در آنچه به کار نیاید، و مقدم داشتن باطل بر حق، و اصرار بر گناه ها، و خوار شمردن معصیت و بزرگ شمردن طاعت.
نکوهش ستم
یکشنبه 95/06/14
خدایا! من از تو پوزش می خواهم که در پیش روی من به کسی ستم شود و من او را یاری نکنم، یا نعمتی به من ارزانی گردد و سپاس آن را نگویم.
یا گناهکاری از من عذر خواهد و عذر او را نپذیرم.
یا حاجتمندی از من چیزی طلبد و او را بر خود مقدم ندارم.
یا حق مرد با ایمانی بر گردنم آید و آن را بزرگ نشمارم.
یا عیب مرد با ایمانی را به بینم و آن را نپوشانم.
سخن ایجاز
شنبه 95/03/29
1. از آن حضرت سؤال شد : زهد چيست ؟ فرمود : رغبت به تقوى و بى رغبتى به دنيا .
(تحف العقول ، ص 227)
2. از آن حضرت سؤال شد : مروت چيست ؟ فرمود : حفظ دين ، عزت نفس ، نرمش ، احسان ، پرداخت حقوق و اظ‌هار دوستى نسبت به مردم .
(تحف العقول ، ص 227)
3. از آن حضرت سؤال شد : كرم چيست ؟ فرمود : بخشش پيش از خواهش و اطعام در قحطى .
(تحف العقول ، ص 227)
4. از آن حضرت سؤال شد بخل چيست ؟ فرمود : آنچه در كف دارى شرف بدانى ، و آنچه انفاق كنى تلف شمارى .
(تحف العقول ، ص 227)
5. از آن حضرت سؤال شد : بى نيازى چيست ؟ فرمود : رضايت نفس به آنچه برايش قسمت شده ، هر چند كم باشد .
(تحف العقول ، ص 228)
6 . از آن حضرت سؤال شد : فقر چيست ؟ فرمود : حرص به هر چيز .
(تحف العقول ، ص 228)
7. از آن حضرت سؤال شد : شرف چيست ؟ فرمود : موافقت با دوستان و حفظ همسايگان .
(تحف العقول ، ص 228)
8. از آن حضرت سؤال شد : پستى و ناكسى چيست ؟ فرمود : به خود رسيدن و بى‌اعتنايى به همسر .
(تحف العقول ، ص 228)
9. پناهنده به خدا آسوده و محفوخ است ، و دشمنش ترسان و بى‌ياور
(تحف العقول ، ص 229)
10. از خدا بر حذر باشيد با زيادى ياد او ، و از خدا بترسيد به وسيله تقوى ، و به خدا نزديك شويد با طاعت ، به درستى كه او نزديك است و پاسخگو .
(تحف العقول ، ص 229)
11. بزرگى كسانى كه عظمت خدا را دانستند اين است كه تواضع كنند ، و عزت آنها كه جلال خدا را شناختند اين است كه برايش زبونى كنند ، و سلامت آنها كه دانستند خدا چه قدرتى دارد اين است كه به او تسليم شوند .
(تحف العقول ، ص 229)
12. بدانيد كه خدا شما را بيهوده نيافريده و سر خود رها نكرده ، مدت عمر شما را معين كرده ، و روزى شما را ميانتان قسمت كرده ، تا هر خردمندى اندازه خود را بداند و بفهمد كه هر چه برايش مقدر است به او مى‌رسد ، و هر چه از او نيست به او نخواهد رسيد ، خدا خرج دنياى شما را كفايت كرده و شما را براى پرستش فراغت بخشيده و به شكرگزارى تشويق كرده ، و ذكر و نماز را بر شما واجب كرده و تقوى را به شما سفارش كرده ، و آن را نهايت رضايت‌مندى خود مقرر ساخته .
(تحف العقول ، ص 234)
اذکار راهگشا
دوشنبه 95/03/17
حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام):
در شگفتم از کسی که از چهار چیز بیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی‌برد!
۱- در شگفتم از کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر «حسبنا الله نعم الوکیل…» (سوره مبارکه آل عمران آیه ۱۷۱) پناه نمی‌برد.
در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یادشده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند، و تخویف شیاطین در آنها اثر نکرد و به ذکر فوق تمسک جستند) همراه با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) و چیزی زاید بر آن (سود در تجارت) بازگشتند و هیچ‌گونه بدی به آنان نرسید.
۲- در شگفتم از کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر «لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین» (سوره مبارکه انبیاء آیه ۸۷) پناه نمی‌برد؛
زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است: «پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یادشده، از اندوه نجات دادیم و همین گونه مومنین را نجات می‌بخشیم.» (سوره انبیاء آیه ۸۸)
۳- در شگفتم از کسی که مورد مکر و حیله واقع شده، چگونه به ذکر «افوض امری الی الله، ان الله بصیر بالعباد» (سوره مبارکه غافر آیه ۴۴) … پناه نمی‌برد؛
زیرا خداوند به دنبال ذکر فوق فرموده است: «پس خداوند (موسی را در اثر ذکر یادشده) از شر و مکر فرعونیان مصون داشت.» (سوره غافر آیه ۴۵)
۴- در شگفتم از کسی که طالب دنیا و زیبایی‌های دنیاست، چگونه به ذکر «ماشاءالله لاقوة الا بالله» (سوره مبارکه کهف آیه 39) پناه نمی‌برد؛
زیرا خداوند بعد از ذکر یادشده فرموده است: «مردی که فاقد نعمت‌های دنیوی بود، خطاب به مردی که از نعمتها برخوردار بود) فرمود: اگر تو مرا به مال و فرزند، کمتر از خود می‌دانی امید است خداوند مرا بهتر از باغ تو بدهد.»
برگرفته شده از سایت هیئت بنی فاطمه علیها سلام
اخلاقی
سه شنبه 95/03/04
اندرزهای امام صادق علیه السلام
مردى از امام صادق علبه السلام اندرزى درخواست نمود؛ آن حضرت به او فرمودند:
* اگر خداى تعالى روزى را به عهده گرفته است غصه خوردنت براى چيست؟!
* اگر روزى تقسيم شده است، حرص و آز براى چيست؟!
* و اگر سنجش (در قيامت) حق است، پس ثروت اندوزى براى چيست؟!
* و اگر عوض دادن خداى تعالى حق است، پس بخل ورزيدن براى چيست؟!
* و اگر كيفر الهى آتش دوزخ است، پس گناه براى چيست؟!
* و اگر مرگ حق است، پس شادمانى* براى چيست؟!
* و اگر (كارنامه) اعمال بر خدا عرضه میشود، پس فريب براى چيست؟!
* و اگر گذر كردن بر صراط حق است، پس خودپسندى براى چيست؟!
* و اگر تمام چيزها به قضا و قدر است، پس اندوه براى چيست؟!
* و اگر دنيا ناپايدار است، پس اعتماد و آرامش به آن براى چيست؟!
(خصال صدوق ، ج 2، ص 450)
* منظور از شادمانی (فرح) در اینجا، دلخوش بودن و دلبسته بودن به دنیا و مسائل فانی دنیوی است.
