مدرسه علمیه زینبیه ایوان

حج و عمره

حج و عمره از شعائر الهى هستند.

به حج خانه‏ى خدا برويد. هيچ اهل بيتى وارد بر خانه‏ى خدا نمى‏شوند مگر آنكه مستغنى مى‏شوند، و هيچ اهل بيتى (در صورت امكان) از رفتن به خانه‏ى خدا تخلف نمى‏كنند مگر آنكه فقير مى‏شوند.

با دين كامل و معرفت، به حج خانه‏ى خدا برويد. و جز با توبه و فاصله گرفتن از معاصى، از مشاهد مشرفه باز نگرديد.

حاجيان كمك مى‏شوند، و آنچه خرج مى‏كنند دوباره به آنان باز مى‏گردد، و خداوند اجر احسان كنندگان را ضايع نمى‏كند.

هيچ مؤمنى در موقف توقف نمى‏كند مگر آنكه خداوند گناهان او را تا آن موقع مى‏بخشد، و آنگاه كه حج او پايان يافت اعمال را از سر مى‏گيرد.

نماز و زكات

نماز را بپا داريد و زكات را بپردازيد همانطور كه خداوند به شما امر نموده است.

بارِ ديگر گفته‏ى خود را تكرار مى‏كنم: نماز را بپا داريد و زكات را بپردازيد.

حلال و حرام

هر حلالى كه شما را بدان راهنمايى كردم و هر حرامى كه شما را از آن نهى نمودم، هرگز از آن بر نمى‏گردم و تغيير نمى‏دهم. اين مطلب را به ياد داشته باشيد و حفظ كنيد و به يكديگر توصيه نماييد و تغيير و تبديل در آن ندهيد.

حرام و حلال بيش از آن است كه من همه‏ى آنها را بشمارم و معرفى كنم و در يك مجلس به همه‏ى حلالها امر كنم و از همه‏ى حرامها نهى نمايم. پس مأمورم از شما بيعت بگيرم و با شما دست دهم بر اينكه آنچه از جانب خداوند عز و جل در باره‏ى على و امامان بعد از او آورده‏ام بپذيريد.

حلالى نيست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان حلال كرده باشند، و حرامى نيست مگر آنچه خدا و رسولش و امامان حرام كرده باشند.

تفسير قرآن

هيچ آيه‏اى درباره‏ى رضاى خداوند نازل نشده مگر در مورد على بن ابى‏طالب.

خداوند، مؤمنين را در قرآن مورد خطاب قرار نداده مگر اينكه اول شخص آنان على است.

خداوند، سوره‏ى «هل أتى» را نازل نكرده است مگر در مورد على بن ابى طالب، و با آن جز على را مدح نكرده است.

به خدا قسم سوره‏ى «والعصر» درباره‏ى على بن ابى‏طالب نازل شده است.

خداوند فضائل على بن ابى‏طالب را در قرآن نازل نموده است.

على بن ابى‏طالب است كه نماز را بپا داشت، و در حال ركوع به قصد خداوند عزوجل زكات (صدقه) داد، و در هر حالى خدا را قصد مى‏كند. (تفسير آيه‏ى «اِنَّما وَليُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ…»).

قول خداوند تعالى: «… مِنْ قَبْلِ اَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى اَدْبارِها»، قصد نشده از اين آيه مگر قومى از اصحاب من كه آنها را به نام و نَسَبشان مى‏شناسم ولى مأمورم آنان را نام نبرم.

قرآن

در قرآن تدبر كنيد، و آيات آن را بفهميد و در محكمات آن نظر كنيد و در پى متشابه آن نباشيد.

به خدا قسم، هرگز باطن قرآن و تفسير آن را بيان نخواهد كرد جز اين شخصى كه دست او را گرفته‏ام و او را بسوى خود بلند كرده‏ام و بازوى او را گرفته و بالا برده‏ام، و او على بن ابى‏طالب است.