مدرسه علمیه زینبیه ایوان

 این است که در بین همۀ علاقه‌هایت یک علاقه باید از همه قوی‌تر باشد. در این صورت این علاقۀ قدرتمند، خود به خود می‌شود قبله‌گاه دل و همۀ علاقه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر در بین علاقه‌هایت، یک محبت شدید نداشته باشی، دلت بی‌قراری می‌کند و لذت نمی‌برد. رنجِ قبله‌گاهی غیر از خدا داشتن را می‌کشی ولی لذتِ عاشق بودن را نمی‌چشی؛ چون غیرخدا را نمی‌شود زیاد دوست داشت. لذا آدم خودخواه آدم بی‌انرژی و بی‌حالی است چون همه‌چیز را به خاطر خودش دوست دارد ولی همه‌چیز را کم دوست دارد و حتی خودش را هم کم دوست دارد. چون آدم نمی‌تواند خودش را زیاد دوست داشته باشد.استاد پناهیان

استاد الهی:

▫ در جریان کربلا همه در فضائل امام حسین علیه‌السلام اعتراف دارند و می‌گویند حسین از ما بهتر است ولی ما نمی‌توانیم او را تحمل کنیم.
❓ چرا این اتفاق می‌افتد؟
▫ نکته‌ی این داستان اینجاست؛ حضرت می‌فرماید: علتی که اینها را به اینجا رساند این بود که شکم‌هایشان از حرام پر شده بود.

‼ عزیزان! اولین چیزی که باید مواظبت کنید این است که لقمه‌ی حرام وارد خانه نشود.

▫ لااقل پولی که برای خورد و خوراکتان هست را از پول‌های دیگر جدا کنید. ممکن است با یک پول شبه‌ناک کفش یا چیز دیگری بگیرد ولی اگر با آن پول چیزی بگیرد و بخورد دیگر هدایت نمی‌شود.

▫ اگر بچه‌ی شما نماز نمی‌خواند، لازم نیست با او دعوا کنید بلکه برگردید و ببینید کجای کار عیب داشت که این بچه هدایت نمی‌شود. به زور هم نمی‌شود چرا؟ چون لقمه‌ی حرام، لقمه‌ی شبه‌ناک در خانه‌ات رفته است.

▫ شما اگر جایی رفتید که در لقمه‌ات، شبه بود نباید آن را بخوری ولی در مورد چیزهای دیگر این‌طور نیست.

▫ پس تأکید برای این است که از واقعه‌ی کربلا درس بگیریم و زندگی‌مان را بر اساس تربیت حسین علیه‌السلام قرار بدهیم.

یکی از اولین خصوصیاتی که انسان مومن برای کار فرهنگی موثر نیاز داره صبر هست.

توی کار فرهنگی باید خییییلی پوست کلفت و دنده پهن باشید!

به قول معروف باید فحش خورت خوب باشه! ?

خصوصا از سمت مذهبی ها!

? بعضی از مذهبی ها چون خودسازی نکردن، به خاطر حسادتی که نسبت به شما پیدا میکنن حتما سعی میکنن اذیتتون کنن

بدترین و سخت ترین نیش ها رو بهتون میزنن.
?
ولی خب شما باید اینا رو زمینه خودسازی و رشد معنوی خودتون بدونید.

هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد ؛

تو از کوله بار سنگین خویش ناله میکردی …
و من شاید ؛ کمر شکسته ترین بودم

اگر غرور نبود؛
چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمی گفتند ؛
و ما کلام محبت را در میان نگاه های گهگاه مان جستجو نمی کردیم

اگر دیوار نبود؛ نزدیک تر بودیم ؛
با اولین خمیازه به خواب می رفتیم
و هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان حبس نمی کردیم

اگر خواب حقیقت داشت؛
همیشه خواب بودیم

هیچ رنجی بدون گنج نبود …
ولی گنج ها شاید بدون رنج بودند

اگر همه ثروت داشتند؛
دل ها سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند
و یکنفر در کنار خیابان خواب گندم نمیدید ؛
تا دیگران از سر جوانمردی ؛
بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند
اما بی گمان صفا و سادگی میمرد ….
اگر همه ثروت داشتند

اگر مرگ نبود؛
همه کافر بودند ؛
و زندگی بی ارزشترین کالا بود
ترس نبود ؛ زیبایی نبود ؛ و خوبی هم شاید

اگر عشق نبود؛
به کدامین بهانه می گریستیم ومی خندیدیم؟
کدام لحظه ی نایاب را اندیشه می کردیم؟
و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می اوردیم؟
آری بی گمان پیش از اینها مرده بودیم….

اگر عشق نبود
اگر کینه نبود ؛
قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق می گذاشتند

اگر خداوند؛
یک روز آرزوی انسان را برآورده می کرد
من بی گمان
دوباره دیدن تو را آرزو می کردم و تو نیز
هرگز ندیدن مرا

انگاه نمی دانم
براستی خداوند کدامیک را می پذیرفت

?  ?

آیت الله شاه آبادی می فرمود:

در نوافل شب، به مقام شامخ حضرت زهرا (علیهاالسلام )توجه کنید و بدانید که استمداد گرفتن از آن حضرت، موجب ترقی و قُرب معنوی می شود و خداشناسی انسان را زیاد می کند.

همچنین قبل از اذان صبح، صلوات حضرت زهرا علیهاالسلام را بفرستید.